1962 – Αναμνηστική φωτογραφία των μαθητών του Β’ Δημοτικού Σχολείου Άρτης με τους δασκάλους τους, όπου πλέον έχουν ενσωματωθεί και οι μαθητές του Προτύπου – 4ου Δημοτικού, μετά τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου, καθώς το “Πρότυπο” πλέον έχει πάψει να λειτουργεί. (Πηγή : Αρχείο Δ. Βάσσου)
“Το 4ο Δημοτικό Σχολείο Άρτας , αποκαλούμενο «Πρότυπο», λειτούργησε για δέκα χρόνια από το 1951 έως το 1961 σε μια αίθουσα με έξι τάξεις στο σχολικό κτήριο κοντά στο παραδοσιακό ρολόι της Άρτας , δίπλα στο 2ο Δημοτικό Σχολείο. Στο Σχολείο αυτό φοίτησαν και αποφοίτησαν περίπου 80 μαθητές και μαθήτριες. Η είσοδός τους γινόταν με κλήρωση και σε κάθε τάξη δεν ήταν ο ίδιος αριθμός μαθητών και μαθητριών.
Το «Πρότυπο» σχολείο ήταν μονοθέσιο (ένας δάσκαλος για έξι τάξεις).Όλοι οι μαθητές κάθονταν σε τραπεζάκια με καρέκλες .Οι αείμνηστοι δάσκαλοι που οργάνωσαν και στήριξαν το σχολείο αυτό ήταν ο Δημ.Γαλάζιος και ο Νικ.Αποστόλης. Δίδαξαν για λίγο διάστημα και οι Γιαν. Αγγέλης και Γιαν. Βαγενάς.
Το «Πρότυπο» ονομάστηκε έτσι γιατί εφάρμοζε στη σχολική και διδακτική του πορεία μια πρότυπη διδασκαλία και δράση , που ονομάζονταν Decroly (Ενιαία Διδασκαλία) .Ο Βέλγος παιδαγωγός Οβίδιος Ντεκρολί υπήρξε πρωτοπόρος οργανωτής του Νέου και Εκσυγχρονισμένου σχολείου .Υπήρξε ιδρυτής του γνωστού σε όλο τον κόσμο Σχολείου της Ermitage.Το παιδαγωγικό του έργο θέτει το σχολείο στην υπηρεσία του παιδιού και το μεταβάλλει σε «σχολείο της ζωής μέσα από τη ζωή». Οι παιδαγωγικές αρχές του και οι μέθοδοι λαμβάνουν υπόψη τα ενδιαφέροντα των παιδιών και δίνουν ιδιαίτερη σημασία στη φύση: «Δεν πρόκειται για τη διδασκαλία της ανάγνωσης και της γραφής ή της μέτρησης .Αυτά είναι δευτερεύοντα .Το σημαντικό είναι η ζωή του παιδιού, το πώς θα μετατραπεί σε άνθρωπο».
Οι περισσότεροι από τους μαθητές και μαθήτριες του Πρότυπου είχαν αξιέπαινε εξέλιξη, υψηλές θέσεις του Κράτους , μέχρι επιτυχημένα ελεύθερα επαγγέλματα όλων των ειδικοτήτων, αλλά και πανεπιστημιακές καριέρες. Τούτο οφείλεται στο ότι το Πρότυπο σχολείο Άρτας πέτυχε στον σκοπό του, διότι προετοίμαζε τα παιδιά για τη ζωή και όχι για τις εξετάσεις , μάθαινε τα παιδιά να αντιλαμβάνονται τον κόσμο σε σύνολα , επέτρεπε την ονειροπόληση και το παιχνίδι και αναγνώριζε συναισθήματα. Αποτέλεσμα ήταν τα χαμηλότερα επίπεδα μαθητικού στρες και καλύτερες επιδόσεις των μαθητών….” (Πηγή : Άρθρο με τίτλο «Η ζωή του Πρότυπου (1951-1961)», Κ. Τραχανάς, Αύγουστος 2020, https://arta2day.gr/)
