“….Η ικανοποίηση ενός, ακόμη, κύματος αλβανικών αιτημάτων από την Πύλη, τον Ιούλιο του 1912, προκάλεσε σύσσωμη την αντίδραση των Ηπειρωτών, που εκφράστηκε με μαζικές τηλεγραφικές διαμαρτυρίες προς την Κωνσταντινούπολη, στις οποίες τόνιζαν την ελληνικότητα της περιοχής καθώς και την αντίθεσή τους στις σχετικές απόπειρες βίαιου εξαλβανισμού της Ηπείρου, ενώ ζήτησαν από την Πύλη και την προστασία του Οθωμανικού Στρατού από τις επιθέσεις αλβανικών συμμοριών, που ήταν ιδιαίτερα έντονες .
Τελικά αυτού του είδους η κινητοποίηση υπήρξε μάταιη και οι τουρκικές αρχές προχώρησαν στον διορισμό Αλβανών αξιωματούχων στην Ήπειρο. Επιπρόσθετα, Αλβανοί κακοποιοί και φυγόδικοι στρατολογήθηκαν ως χωροφύλακες, με αποτέλεσμα να πολλαπλασιαστούν οι ληστρικές επιδρομές.
Στο παρακάτω απόσπασμα από εφημερίδα της εποχής ,”επίσημος έκθεσις” που εστάλη από την Άρτα προς το Υπουργείο των Εξωτερικών, “περί των βανδαλισμών εις ους εκτρέπεται ο τακτικός Τουρκικός στρατός εναντίον των αόπλων Χριστιανικών πληθυσμών της Ηπείρου”.
