—————————–
Μέχρι το 1902 ο δημόσιος δρόμος από Άρτα μέχρι Πράμαντα ήταν καλντερίμι και ακολουθούσε την εξής διαδρομή : Άρτα – Κρυονέρι – Αγριλιά – Μακρύκαμπος – Μικροσπηλιά – Καταρράκτης – Άγναντα – Πράμαντα – Μελισσουργοί. Η δε διαδρομή μέχρι τους Μελισσουργούς κρατούσε 17 ώρες.
Το έτος 1902 έγινε η πέτρινη γέφυρα Σγάρας ( επί βουλευτή Κωτίκα),στη θέση “Αντώνη Γραβιά” και άλλαξε η διαδρομή και πέρα από το Σκοτωμένο και Σγάρα.
Έτσι η νέα διαδρομή που δημιουργήθηκε μετά τον Καταρράκτη ήταν η εξής : Σκοτωμένο – πλαγιά Σίτα – Γέφυρα Σγάρας – Τζουμακαίικα – Άγιος Γεώργιος – (Σούφη) – Άρτισσα – Άγναντα – Πράμαντα – Μελισσουργοί.
Αυτό ήταν ένα συνηθισμένο δρομολόγιο μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 50. Η εμφάνιση του αυτοκινήτου άλλαξε αυτές τις συνήθειες. Μέχρι το 1950 το αυτοκίνητο ερχόταν μέχρι την Ανεμορράχη (Μπούγα). Το 1952, με χειρωνακτική προσωπική εργασία, έφτασε στο Σκοτωμένο. Εκεί έγινε σταθμός και απ’ εκεί φόρτωναν πλέον οι αγωγιάτες. Το 1953 έφτασε ο δρόμος στη Γέφυρα Σγάρας όπου καθηλώθηκε για δυο χρόνια γιατί η γέφυρα δεν είχε τις προδιαγραφές για να περνά επάνω αυτοκίνητο.
Στη φωτογραφία ο αγωγιάτης Νικόλαος Γεωργάρας από Μελισσουργούς (Φωτο από αρχείο Φώτη Κατσαράμπη όπως δημοσιεύτηκε στην Ομάδα “Παλιές φωτογραφίες Άρτας”)
