“Την εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα, μια ομάδα αντρών ζώνονταν τα πιο καλοτροχισμένα της χασαπομάχαιρα και περιδιάβαινε τους μαχαλάδες από σπίτι σε σπίτι. Κάθε φαμίλια βαστούσε από ένα, δύο ή συχνά περισσότερα γουρούνια που τα είχε μεγαλώσει από μικρά, για τις ανάγκες του σπιτιού. Ήταν τα προεόρτια των Χριστουγέννων, η «γουρνοχαρά», έτσι ονομαζόταν η γενοκτονία των χοίρων. Ήταν, ομολογώ, φρικιαστικό να ακούς τις φωνές των άτυχων ζωντανών, αλλά το ξεχνάγαμε αμέσως μόλις έπεφταν στο τηγάνι τα τρυφερά κομμάτια. Οι συκωταριές κι οι τηγανιές παίρναν και δίναν κι η ομάδα των σφαχτάδων, έπαιρνε με αυτόν τον τρόπο το δικαίωμά της. Δουλεύαν όλοι τους εθελοντικά, όπως θα λέγαμε σήμερα, ήταν αδιανόητο να πληρωθούν τέτοιου είδους υπηρεσίες ζωτικού χαρακτήρα για τη διαβίωση των συγχωριανών κι ήταν πολύ σημαντικό το έργο τους, αφού από το ζώο δεν θα πήγαινε τίποτα χαμένο. Λουκάνικα με πράσο, τσιγαρίδες, καβουρμάς* για να διατηρήσουν το κρέας και να εξασφαλίσουν το λίπος της χρονιάς, πολύ χρηστικό στην καθημερινή τους διατροφή, αλλά και για να φτιάξουν σαπούνι, μιας και τα ελαιόδεντρα εδώ ήταν άγνωστα και το λάδι ακριβό. Παλιότερα φτιάχνανε ακόμη και τις ποδησιές τους από το τομάρι των ζώων κι η φούσκα όπως έλεγαν την ουροδόχο κύστη του ζώου, γινόταν μπάλα στα πόδια μας, που στην καλύτερη περίπτωση άντεχε καμιά ώρα, ίσα να σβήσουμε τη δίψα μας για παιγνίδι…..(Πηγή : ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΑΝΟΙΧΤΟ, 13 τραγούδια από την Ήπειρο και τα Γρεβενά ειδωμένα από το παράθυρο, Μάκης Σεβίλογλου, Ψηφιακή μουσική έκδοση, 2019)
*Καβουρμάς : Τσιγαρισμένο ψαχνό κρέας που διατηρούνταν αεροστεγώς τοποθετημένο μέσα σε λιωμένο χοιρινό λίπος
Στη φωτογραφία “Η Χοιροσφαγή”
(Πηγή : Άρθρο με τίτλο Τα Χοιροσφάγεια στο Βαλτινό, από το afiervmata.blogspot)
