“………..Ο Χουρσίτ τους συχώρεσε για όλα κι ετοίμασε κάπου 6000 ασκέρι μ’ αρχηγούς τον Ομέρ Βρυώνη και τον Κιουταχή να το στείλει στην Άρτα, ν’ ανταμώσει με τους Αρβανίτες κι όλοι μαζί να σώσουν τους κλεισμένους στην πόλη Τούρκους, χτυπώντας τους Σουλιώτες.
Πολλοί απ’ τ’ ασκέρι αυτό ήταν Αρβανίτες. Δεν δείχνανε και μεγάλη προθυμία να πάρουν μέρος σε πόλεμο κατά των Σουλιωτών – που ήταν φίλοι του Αλή – και να βοηθήσουν τους Τούρκους της Άρτας που ήταν οχτροί του Αλή. Βρίσκουνταν βέβαια στ’ ασκέρι του Χουρσίτ για λούφα μα …..τον πατριώτη τους τον Αλή δεν θέλανε να τον πολεμήσουν.
Όταν τους είπε ο Χουρσίτ :
«Όλοι να τοιμαστήτε να βγήτε με ορμήν
Στην Άρτα να διαβήτε να λάβητε τιμήν»
Κανείς δεν τον ακούει, μον’ άσπρα και φλωριά
Γυρεύει για να πάρει αυτή η Λιαπουριά.
Χουρσίτ πασάς τους λέγει : «Δεν είσθε σεις Τουρκιά,
Είσθε μισορωμαίοι, ζητάτε αδικιά».(Τζουκαλάς)
Κι άρχισε να τους ξηγάει, τα όσα ήξερε για τους σκοπούς των Ελλήνων :
Τί λέτε, οι Ρωμαίοι Αλή πασιά τιμούν
Και θέλουν να τον βγάλουν για τούτο πολεμούν
Αυτοί πάσχουν να κάμουν δικόν τους Βασιλιάν΄
Κι όλους εμάς τους Τούρκους να παίζουν διαβουλιάν.
Ρωμαίικον να κάμουν, για τούτο πολεμούν
Κι Αλή πασιά δεν θέλουν, το γένος των τιμούν. (Τζουκαλάς)
Μόλις μάθανε οι Αιτωλο – ακαρνάνες πως χιλιάδες τούρκικο ασκέρι κατέβαινε από τα Γιάννενα προς την Άρτα, παράτησαν τους Σουλιώτες κι έφυγαν. Φοβόνταν πως ίσως οι Τούρκοι, μετά την Άρτα τραβούσαν για πιο κάτω, προς τον δικό τους τόπο.
Αν τότε αποφάσιζαν οι σύμμαχοι των Σουλιωτών Αρβανίτες, να τους χτυπήσουν ξαφνικά, θα τους αφάνιζαν. Όμως στάθηκαν μπεσαλήδες, και τους είπαν :
- Μια και κιντυνεύουμε να κυκλωθούμε από τους Τούρκους, πρέπει να παρατήσουμε την Άρτα. Βγάτε πρώτοι εσείς και να μας περιμένετε σε κείνο το βουναλάκι – και τους έδειξαν ένα υψωματάκι κοντά στην Άρτα.
Βγήκαν οι Σουλιώτες απ’ την πόλη και πήγαν στο μέρος που τους είχαν πει οι Αρβανίτες. Σε λίγο φτάσανε εκεί λίγοι μονάχα Αρβανίτες απεσταλμένοι από τους αρχηγούς τους και είπανε στους Σουλιώτες ;
- Είμαστε παλιοί φίλοι. Φάγαμε μαζί ψωμί κι αλάτι. Δε θέλουμε το κακό σας. Όμως τα ξέρουμε όλα. Δεν πολεμάτε για να σώσετε τον Αλή. Πολεμάτε για την πίστη σας. Ως τώρα σας βοηθούσαμε κι είμαστε συμμαχοί σας, γιατί δεν ξέραμε τους σκοπούς σας.Τώρα όμως που μάθαμε, χαλάμε τη συμμαχία πούχαμε μαζί σας. Μα δεν θα σας χτυπήσουμε. Ούτε τους Τούρκους θ’ αφήσουμε να σας χτυπήσουν. Σαν παλιοί φίλοι σας, δεν θέλουμε να φανούμε άπιστοι. Να σηκωθήτε όμως, χωρίς να χασομερήσετε καθόλου και να φύγετε απ’ εδώ, να πάτε στον τόπο σας. Αν αύριο σας βρούμε δω, πρώτοι μεις θα σας χρτυπήσουμε. Αυτά είχαμε να σας πούμε.(Περραιβός)
Οι Σουλιώτες, χωρίς πολλές κουβέντες, τα μάζεψαν κι έφυγαν. Έτσι η Άρτα έμεινε στα χέρια των Τούρκων κι η Ελληνο – Αρβανίτικη συμμαχία που είχε κρατήσει ένα χρόνο διαλύθηκε…..” (Πηγή : ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ, Γιάννης Μπενέκος, Αθήνα, 1958)
Στη φωτογραφία, πίνακας του Henri Decaisne, Βέλγου ζωγράφου με τίτλο «Αποτυχημένη στρατιωτική επιχείρηση», 1826. Μουσείο Μπενάκη. (Henri Decaisne Failure of Military Operation, 1826, Benaki Museum, Athens)