“Η Άρτα στις αρχές του 19ου αιώνα ήταν σημαντικό εμπορικό και οικονομικό κέντρο της Ηπείρου. Αξίζει να επισημανθεί και μια ιδιαίτερη πλευρά της πόλης. Ο Αλή πασάς φαίνεται ότι την είχε καταστήσει κέντρο αποθήκευσης δημητριακών και παρασκευής ψωμιού και παξιμαδιού σε τοπικούς φούρνους, με σκοπό την τροφοδοσία των στρατιωτικών του δυνάμεων στα χρόνια των συγκρούσεων με τους Σουλιώτες. Στο αρχειακό υλικό εντοπίζονται αρκετά τεκμήρια που χρονολογούνται στα έτη 1800-1801, και κατόπιν το 1803, την εποχή δηλαδή της πολιορκίας του Σουλίου από το Βελή πασά. Από το τεκμηριωτικό αυτό υλικό αποδεικνύεται ότι οι φούρνοι της πόλης είχαν σημαντική δυνατότητα παραγωγής ψωμιού και δούλευαν συστηματικά για την τροφοδοσία των στρατιωτικών σωμάτων του Αλή.
Ένα δείγμα της παραγωγικότητάς τους παρέχει κατάλογος του ψωμιού που παρέλαβε από αρτηνούς ψωμάδες μέσα στις δεκατρείς πρώτες μέρες του Ιουνίου 1800, ο Σιλιχτάρ αγάς Μπότας για τη διατροφή των στρατιωτών, που βρίσκονταν στο ορδί του (: στρατόπεδο): 21.751 τζίφτια (: καρβέλια σιταρένιου ψωμιού) και 14.469 κουραμάνες, συνολικού βάρους 31.835 οκάδων.14 Η Σαλαώρα, ως σκάλα της Άρτας, διαδραματίζει επίσης καίριο ρόλο δια την δια θαλάσσης μεταφορά προϊόντων και κυρίως παξιμαδιού. Τη σημασία της ως ανεφοδιαστικού κέντρου για το στρατό του Αλή φαίνεται ότι η Άρτα διατήρησε τουλάχιστον ως την κατάληψη της Πρέβεζας τον Νοέμβριο του 1806….” (Πηγή : «Με αφορμή μια απαγωγή……», Δ. Δημητρόπουλος, Περιοδικό ΣΚΟΥΦΑΣ, τχ. 106, Άρτα, 2016)
Στην φωτογραφία “Παλιός φούρνος στην Άρτα”. (Φωτο από προσωπική συλλογή)
