—————–
“Σύμφωνα με τον μύθο, ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν εκείνος που διάνοιξε το κανάλι (δίαυλο) της Πρέβεζας, το οποίο οδηγούσε στο Ιόνιο πέλαγος και από τότε η πλούσια σε πρόβατα και βουβάλια πεδιάδα του Αμβρακικού κόλπου έγινε πλούσια σε ψάρια και αλιεύματα. Την ποσότητα των αλιευμάτων δεν μπορούσες να τη λογαριάσεις (Λογαρού) και για να τα μεταφέρεις απαιτούνταν πολλά τσουκάλια (Τσουκαλιό).
Μετά τη ναυμαχία του Ακτίου το 31 π.Χ. και την ίδρυση της Νικόπολης στο στόμιο του Αμβρακικού, η αλιεία σε τοπικό επίπεδο ανέπτυξε ένα πρωτόγονο σύστημα φυσικών ιχθυοτροφείων, τα αποκαλούμενα ιβάρια, βιβάρια ή διβάρια. Η λέξη προέρχεται από τον λατινικό όρο vivarium που σημαίνει ο χώρος που τρέφει, ο χώρος που έχει ζωή. Την ίδια λέξη χρησιμοποιούν ακόμα και σήμερα οι ντόπιοι για να χαρακτηρίσουν τα ιχθυοτροφεία. Η πρώτη πληροφορία που έχουμε για την ύπαρξη ιχθυοτροφείων στον Αμβρακικό χρονολογείται σε βενετικό έγγραφο του 1403, στο οποίο μνημονεύονται τα ιχθυοτροφεία του Αλβανού ηγεμόνα της Άρτας Μουρίκη Σπάτα. Αυτά ενοικιάζονταν από τον Μουρίκη σε Κερκυραίους, οι οποίοι ήταν Βενετοί υπήκοοι. Από τον 15ο αιώνα τα ψάρια καθώς και τα άλλα αλιεύματα αποτελούσαν τόσο για τους Βενετούς όσο και για τους Οθωμανούς σημαντική πηγή εσόδων, τα οποία προέρχονταν από το εμπόριο των αλιευμάτων και τη φορολόγησή τους αλλά και από την ενοικίαση των ιχθυοτροφείων. Κανονιστικές διατάξεις από τον 16ο αιώνα όριζαν τόσο τον τρόπο ενοικίασης και λειτουργίας των ιχθυοτροφείων όσο και τον τρόπο φορολόγησης των αλιευμάτων που προέρχονταν από την ανοιχτή θάλασσα αλλά και από τα ιχθυοτροφεία….”
(Πηγή : Μεταξύ δύο κόσμων: Τα ιχθυοτροφεία του Αμβρακικού κόλπου τον 18ο αιώνα, Χ. Παπακώστα, Πρεβεζιάνικα Χρονικά, τχ. 47-48, 2021)
Στη φωτογραφία «Ο Αμβρακικός Κόλπος στα τέλη του 17ου αιώνα, χαρακτικό δια χειρός Coronelli»
(Πηγή : Λεύκωμα ΝΙΚΟΠΟΛΙΣ – ΠΡΕΒΕΖΑ, Ν. Καράμπελας, Πρέβεζα, 1994)
