“……..Ο φούρναρης άρχιζε τη δουλειά του νωρίς το πρωί. Τοποθετούσε τα ξύλα στην εστία του φούρνου, τα άναβε και μέχρι να καούν τα κούτσουρα, καθάριζε το εσωτερικό του φούρνου. Όταν ο φούρνος ήταν έτοιμος (είχε κάψει) και καθαρός, έβαζε στο φουρνόξυλο ( ξύλινο φτυάρι μήκους 2,5 μέτρων) το ταψί και το τοποθετούσε στο εσωτερικό του φούρνου κι αυτό συνεχιζόταν μέχρι να γεμίσει ο χώρος. Με τη φουρνομασιά (σιδερένια βέργα) άπλωνε ή μετακινούσε τα κάρβουνα στην εστία της φωτιάς για να μην καούν τα φαγητά ή παραπάρουν. Με τη φουρνομαγκούρα (σιδερένια βέργα, γυριστή στο ένα άκρο της) τραβούσε και μετακινούσε τα ταψιά, αλλάζοντάς τους θέση.
Σε ένα χαρτί σημείωνε το όνομα της νοικοκυράς και την ώρα που έπρεπε να ξεφουρνίσει το φαγητό ή το ψωμί. Σε κάθε ταψί γραφόταν επίσης το όνομα για να αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις και οι μεσημεριανοί καυγάδες που στήνονταν, όταν λάθος ταψί, κατέληγε σε λάθος σπίτι.
Και το κακό παραγινόνταν, όταν είχε αρχίσει ήδη η δοκιμή τυ φαγητού και πώς να το επιστρέψεις; Και άντε μετά να ξεμπλέξεις αυτές που ισχυρίζονταν ότι το δικό τους φαγητό ήταν πιο καλό, είχε πιο πολλά υλικά, πιο πολύ βούτυρο (σπάνια η χρήση του ΄για τα περισσότερα νοικοκυριά). Ας μην ξεχνάμε ότι στα φαγητά φαίνονταν όχι μόνο η μαγειρική τέχνη αλλά και η οικονομική κατάσταση της κάθε οικογένειαςε (π.χ. από το πόσο συχνά μαγείρευε κρέας, πότε έφτιαχνε γλυκά και τι είδους …..).
Η επισκευή και η συντήρηση του φούρνου γίνονταν μια φορά το χρόνο, συνήθως την Κυριακή της Αποκριάς ή την Καθαρή Δευτέρα, μέρες κατά τις οποίες δεν δούλευαν οι φούρνοι.
Παραδοσιακοί φουρνάρηδες της Άρτας ήταν οι : Κώστας Πίσπερης (πίσω από τον Άγιο Δημήτριο), Χρήστος Γρίβας (είχε φούρνο από το 1938 στους Ταμπακιάδες), Νίκος Γρίβας (περιοχή Αγίου Κωνσταντίνου), Θεόδωρος Σουβλής (περιοχή Οδηγητρίας στη Μικράς Ασίας), Θωμάς Καραμήτσος (περιοχή Παρηγορήτριας, στην οδό Αγίου Κων/νου), Παναγιώτης Σπάκας (περιοχή Αγίας Θεοδώρας), Αθανάσιος Κουτσούμπας (περιοχή Κακαβά, επί της Σκουφά), Μίμης Γουνόπουλος (περιοχή Μουχούστι), Ηλίας Κοντοχρήστος ( περιοχή Κρυστάλλη), Δημήτριος Πριτσιβέλης (περιοχή Αγίου Γεωργίου), Ελένη Τσώλη (οδός Κωστή Παλαμά)…” [Πηγή : ΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ, Γ. Κουτσούμπας, Αθήνα, 2004]
Στη φωτογραφία ο φούρναρης κυρ Θωμάς Καραμήτσος και μια νοικοκυρά που παίρνει το φαγητό της. «Ο φούρνος ήταν μόνο για ψηστικά και βρισκόταν στην οδό Βασ. Κωσταντίνου, στο Γυφτοπήγαδο, δίπλα στο σπίτι του Στρεβίνα, κοντά στην Παργιορίτσα. Ήταν ενεργός μέχρι τις αρχές του ’70….» Η φωτο είναι απο το βιβλίο του Κ. Τσιλιγιάννη “Σεργιάνι στην παλιά Άρτα”, ΑΘΗΝΑ 2013
