“Αποκατάσταση της Οικίας Ζορμπά στην Άρτα”

Αναρτήθηκε στο διαδίκτυο η διπλωματική εργασία με τίτλο “ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΤΑ, Οικία Ζορμπά”, που αποτελεί πόνημα δύο πτυχιούχων πλέον αρχιτεκτόνων, της Arina Komissarova και της Βασιλικής Κορδαλή. Διαβάζουμε στην περίληψη:

“Η εργασία αφορά τη μελέτη αποκατάστασης και επανάχρησης της Οικίας Ζορμπά στην πόλη της Άρτας. Προσεγγίζεται αρχιτεκτονικά, εστιάζοντας στην αποκατάσταση του κτιρίου, διατηρώντας όμως την ταυτότητά του. Το σύνολο της εργασίας απαρτίζεται από δύο μέρη. Στο Α’ μέρος παρουσιάζεται η ανάλυση και τεκμηρίωση της υφιστάμενης κατάστασης του κτιρίου, ενώ στο Β’ μέρος παρατίθενται οι αρχιτεκτονικές προτάσεις για το πλαίσιο της ένταξης νέων λειτουργιών και δραστηριοτήτων, καθώς και οι επεμβάσεις της δομικής αποκατάστασής του και μη. Το κτίριο που μελετήσαμε, η Οικία Ζορμπά, βρίσκεται στην πόλη της Άρτας, επί της περιφερειακής οδού. Η ανάλυση και τεκμηρίωση της υφιστάμενης κατάστασής του βασίστηκε στις εργασίες πεδίου (3 περίοδοι επισκέψεων). Το κτίριο υψώνεται σε δύο επίπεδα και καλύπτεται με κεραμοσκεπή. Η Οικία Ζορμπά είναι ένα από τα παλαιότερα αστικά σπίτια της Άρτας και χρονολογείται μέσα στον 19ο αιώνα. Είναι το τελευταίο σωζόμενο δείγμα της ηπειρώτικης αστικής αρχιτεκτονικής στην Άρτα. Το πετρόχτιστο κατώγι χρησιμοποιούνταν ως αποθήκη. Το ανώγι περιλάμβανε τα δωμάτια στα οποία κατοικούσαν τα μέλη της οικογενείας και οι ξένοι που υποδέχονταν, και η δομή του ήταν ελαφρότερη, από μπαγδατότοιχους με ξύλινους πήχεις και επίχρισμα. Τα δωμάτια είναι παρατεταγμένα σε σχήμα Γ γύρω από την κρεββάτα. Η συμμετρική πέτρινη σκάλα αποτελείται από δύο κλάδους πάνω σε ημιτοξωτούς φορείς. Η οικία Ζορμπά είναι κηρυγμένη ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού το 1964 και απαλλοτριώθηκε το 1965. Το 1980, φιλοξενούνταν για αρκετό χρονικό διάστημα σε αυτήν οι υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού. Το 2017 πραγματοποιήθηκαν στο κτίριο εργασίες συντήρησης. Την ίδια χρονιά, στην οικία φιλοξενήθηκε μία φωτογραφική έκθεση που είχε θέμα: ‘’Οι παλιές κατοικίες της Άρτας που έχουν πλέον κατεδαφιστεί’’. Κατά την έρευνά μας αναγνωρίστηκαν οι διάφορες μεταγενέστερες επεμβάσεις που υπέστη το κτίριο μεταγενέστερα, εξετάστηκαν τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του, αποτυπώθηκε η κατασκευαστική δομή του, καθώς και οι φθορές που δημιουργήθηκαν τόσο στα δομικά του στοιχεία, όσο και στις εξωτερικές του επιφάνειες με την πάροδο των χρόνων. Αξιοσημείωτο είναι, πως οι διαφορετικές χρήσεις και λειτουργίες που στέγαζε το κάθε επίπεδο γίνονται αντιληπτές από την κατανομή και τη διαμόρφωση των χώρων. Έτσι, στο ισόγειο όπου στεγαζόταν η αποθήκη, οι δύο ενιαίοι χώροι χωρίζονται μεταξύ τους με μεσοτοιχία. Η όψη του ισογείου είναι πιο απλή μορφολογικά σε σχέση με τον όροφο. Το ισόγειο είναι κατασκευασμένο αποκλειστικά από φέρουσες τοιχοποιίες, ενώ στον όροφο πρωταγωνιστούν τα ξύλινα στοιχεία. Αφού ολοκληρώθηκε η ανάλυση, η τεκμηρίωση και η αξιολόγηση της υφιστάμενης κατάστασης του κτιρίου, μέσω των δεδομένων που είχαμε στη διάθεσή μας, καταλήξαμε σε κάποια συμπεράσματα τα οποία αποτέλεσαν τη βάση για το επόμενο στάδιο, αυτό της πρότασης. Η αρχιτεκτονική πρόταση αποβλέπει στην προβολή της ιστορικής, αλλά και της αρχιτεκτονικής αξίας του κτιρίου, η οποία αφορά τη μορφή του και τον τύπο του σε σχέση με το περιβάλλον γύρω του. Η πρόταση για την νέα χρήση, σε συμφωνία και με τις ανάγκες και τις προθέσεις του Δήμου Αρταίων, επιχειρεί να δημιουργήσει ένα εξωστρεφές κτίριο δημοσίου ενδιαφέροντος. Συγκεκριμένα, στο ισόγειο θα στεγάζεται ένα κυλικείο – καφετέρια, η οποία θα λειτουργεί όλες τις ώρες της ημέρας, ενώ ο όροφος θα φιλοξενεί καλλιτεχνικές εκθέσεις. Έχουμε μεριμνήσει ώστε το κτίριο να είναι προσπελάσιμο και από άτομα ΑμΕΑ.” (Πηγή : http://ikee.lib.auth.gr/)

Από την πλευρά μας θερμά συγχαρητήρια στις δύο κυρίες για την επιλογή τους να δώσουν ζωή σε ένα διατηρητέο, ιστορικό κτίριο. Μπορείτε να διαβάσετε την εργασία στο λινκ https://doxesdespotatou.com/wp-content/uploads/2023/08/Komissarova_A4.pdf

Δημοσιεύθηκε στη Η Αρχιτεκτονική στην Άρτα και την γύρω περιοχή | Σχολιάστε

Η ποιητική συλλογή “Τσουκνίδες, Σατυρικοί στίχοι -Επιγράμματα” του Σεραφείμ Αρκομάνη

Η συλλογή δημοσιεύτηκε με πρόλογο Νικ. Ι. Λάσκαρη (Αριστείον Γραμμάτων και Τεχνών), τον Νοέμβριο του 1936. Μπορείτε να την διαβάσετε στο λινκ https://doxesdespotatou.com/wp-content/uploads/2023/08/ΤΣΟΥΚΝΙΔΕΣ.pdf (Πηγή : https://anemi.lib.uoc.gr/)

Το δεύτερο βιβλίο του Σεραφείμ Αρκομάνη θα το παρουσιάσουμε εν καιρώ….

Στη φωτογραφία ο ποιητής Σεραφείμ Αρκομάνης “…χωριατόμουσος τύπος. της σατύρας….κουμπάρος)

Και ο πρόλογος του βιβλίου από τον Ν. Ι. Λάσκαρη…

Δημοσιεύθηκε στη Αρτινά Πρόσωπα και Παρέες | Σχολιάστε

Ο εκ Πηγών Άρτης ορμώμενος, σατιρικός ποιητής του Μεσοπολέμου Σεραφείμ Αρκομάνης

Συναντήσαμε πρόσφατα τον καθηγητή κ. Ηλία Μπάκο ο οποίος μας έκανε κοινωνούς της προδημοσίευσης του καινούργιου του πονήματος με θέμα τον άγνωστο στους περισσότερους Αρτηνούς σατιρικό ποιητή του Μεσοπολέμου Σεραφείμ Αρκομάνη και την απίστευτη ιστορία του.

 “Ο Σεραφείμ Αρκομάνης του Παναγιώτη και της Μάρως με το ψευδώνυμο (ΣΕΡΠΑΡΚ) κατάγεται από το Ορεινό χωριό του άνω Ραδοβιζίου Πηγές, πρώην Βρεντενίτσα. Οι Πηγές-Βρεντενίτσα υπαγότανε στον Δήμο Τετραφυλλίας Άνω Ραδιβιζίου και τώρα στον Δήμο Γεώργιος Καραϊσκάκης Άρτας. Βρίσκεται κοντά στο Μοναστήρι Σέλτσο, πλησίον -στη δεξιά όχθη του ορμητικού ποταμού Ασπροπόταμου (Αχελώου). Εκεί όπου ο επίσκοπος Λάρισας το 1615 εκτισε το γεφύρι του Κοράκου και η Λένω Μπότσαρη έγραψε τον επίλογο της ζωής της μαζί με άλλους 1200 Σουλιώτες που έγιναν τον Απρίλη του 1804 το παρανάλωμα-ολοκαύτωμα του Σέλτσου.

 Ο Σεραφείμ Αρκομάνης εμφανίζεται στην Αθήνα το 1936, εικοσαετής ων, ως σατυρικός ποιητής με την ποιητική συλλογή “Τσουκνίδες, Σατυρικοί στίχοι -Επιγράμματα” σε 64 σελίδες. Πρόκειται για πλειάδα σατυρικών στίχων και επιγραμμάτων που προκαλούν εντύπωση στους κύκλους των λογίων -ποιητών, οι οποίοι αιφνιδιάζονται “από την άκρα νεότητα του ποιητού”, “την σατυρική φλέβα”, την οποία “έχει και με το παραπάνω”. Κατά τον Κωστή Παλαμά, ο Σεραφείμ Αρκομάνης είναι ο “άφοβος σατυρικός ακροβάτης” που με τα ποιήματά του “έρχεται να πάρη θέση δίπλα στους μεγάλους σατυρικούς διδασκάλους της παρελθούσης”. Τις “Τσουκνίδες” διαδέχονται το 1939 τα “Επιτάφια γέλια” τα οποία δημοσιεύονται και αυτά στην Αθήνα, σε 63 σελίδες. Για την θεματογραφία, την στιχουργική τέχνη, το ύφος και το κάλλος των ποιημάτων καθώς και την δωρεάν του χαρίσματος τον λόγον έχουν οι ειδικοί, σχολιαστές, κριτικοί και σκιτσογράφοι. Η υφή και ο χαρακτήρας της σατυρικής ποιήσεως θα φανεί όταν αυτή η ποιητική δημιουργία δημοσιευθεί – αναδημοσιευθεί στο σύνολό της.

 Και στα δύο προαναφερόμενα δημοσιεύματά του αυτοχαρακτηρίζεται ο ίδιος ο ποιητής μας και μας παρέχει χαριέστατα πλήρη βιογραφία στα σατυρικά του ποιήματα “Η σταδιοδρομία μου”, “Τα παράδοξα όνειρα” κ.ά.  που είναι από τα πλέον χαρακτηριστικά.

Πριν ασχοληθούμε με την ποίηση του Σ. Αρκομάνη, οφείλουμε να ανατρέξουμε πίσω στα χρόνια του ποιητή, προτού των 20 ετών, στα παιδικά του όπως αυτά καταγράφονται στην οικογενειακή ζωή – παράδοση. Τότε θα κατανοήσουμε καλύτερα τα της ποιήσεως.

 Εξ όσων γνωρίζουμε ο Σεραφείμ Αρκομάνης του Παναγιώτη και της Μάρως γεννήθηκε στις Πηγές Άρτας το 1915-1916. Σε ηλικία οκτώ ετών έφυγε κρυφά από το σπίτι του με προορισμό να φθάσει στην Αθήνα. Από ακούσματα που είχε στο χωριό του, η Αθήνα ήταν ένας επίγειος παράδεισος. Κάποιοι από το χωριό του ζούσαν σ΄αυτόν τον παράδεισο τον οποίο ονειρεύτηκε και ο Σεραφείμ. Σημείωνε στο μυαλό του ένα όνομα και το μέρος που ζούσε στην Αθήνα και ένα πρωί κρυφά-κρυφά ξεκίνησε για την υλοποίηση των παιδικών του ονείρων. Έκανε πεζοπορία την διαδρομή Πηγές-Άρτα, περίπου 15 ώρες. Μην έχοντας αρκετά χρήματα για να αγοράσει το εισιτήριο από Άρτα για Αθήνα με το Λεωφορείο της γραμμής, πέρασε μερικές μέρες στην Άρτα ζητώντας χρήματα από τους περαστικούς  και έτσι κατόρθωσε να φτάσει στον προορισμό του. Είναι βέβαια απορίας άξιο πώς αυτό το παιδί των οκτώ ετών αποφάσισε, τόλμησε και έφθασε από τις Πηγές στην Αθήνα. Στην Αθήνα έψαξε και βρήκε το σπίτι του συγχωριανού του. Και εδώ είναι η τρομερή έκπληξή του. Την ώρα αυτή που έφθασε – όπως πίστευε – στον τελικό του προορισμό, ο συγχωριανός του είχε πεθάνει και γινότανε η κηδεία του. Εκεί κάποιος του υπέδειξε να γυρίσει πίσω στην Αθήνα και να μείνει σε ξενοδοχείο. Αυτό και έκανε. Το πρώτο ξενοδοχείο που συνάντησε ήταν το Μεγάλη Βρετανία. Ζήτησε να μείνει σ΄ αυτό χωρίς να δίνει το όνομά του. Ο ξενοδόχος κάλεσε την Αστυνομία και το παιδί το παρέδωσε για τα περαιτέρω. Η Αστυνομία τοΝ φρόντισε προσωρινά και ο  περιπλανώμενος Σεραφείμ βρήκε θαλπωρή και στέγη. Παρακάλεσε να τον αφήσουν να πουλάει στους δρόμους καραμέλες. Στο χωριό του τον αναζητούσαν παντού, αγνοούσαν την πορεία του. Μετά από τρία χρόνια έστειλε μήνυμα στον αδελφό του Νίκο, που ήταν τότε και εκείνος οκτώ ετών και τον καλούσε να έλθει στην Αθήνα, ο οποίος κατά τον ίδιο τρόπο έφθασε στην πρωτεύουσα. Ο Σεραφείμ τα τρία πρώτα χρόνια πουλούσε στους δρόμους καραμέλες. Όταν έγινε 12 χρονών αγόρασε ένα μικρό εργαστήρι με σαπούνια. Στα 15 του χρόνια πήρε το εργοστάσιο “Αλεπουδέλης -Πούδρα”. Σε τρία χρόνια, μαζί με τον αδελφό του Νίκο, πούλησαν και αυτό το εργοστάσιο και ασχολήθηκαν με βάφλες και σοκοφρέτες και στη συνέχεια με αρώματα για σαπούνια και χρώματα.

Παράλληλα προς αυτές τις δραστηριότητες ο Σεραφείμ φοιτούσε σε νυκτερινό σχολείο. Εκεί με επιμέλεια μάθαινε γράμματα και τέχνες. Η θαυμάσια γραφή του, η οποία σώζεται σε αφιερώσεις των βιβλίων του, δηλώνει πολλά χαρίσματα. Σε ηλικία 23 ετών, το 1936, εξέδωσε τις “ Τσουκνίδες” και έπειτα από τρία χρόνια, το 1939, σε ηλικία 26 ετών,  εξέδωσε τα “Επιτάφια γέλια”. Εδώ, φαίνεται να διακόπτεται η ποιητική του δραστηριότητα, δεν το πιστεύουμε, ευελπιστούμε να ευρεθούν χειρόγραφά του. Πέραν αυτών οφείλουμε να σημειώσουμε ότι το 1941 ο Σεραφείμ (ΣΕΡΠΑΡΚ) νυμφεύτηκε στην Κηφισιά, στον Άγιο Δημήτριο την Αλίκη, πρωτότοκη κόρη του Δημητρίου Μπάκου, υπαλλήλου της Εθνικής  Τράπεζας. Εγκαταστάθηκε στο προικώο Νικοτσάρα 20 στην Κηφισιά και στο χώρο αυτόν εγκατέστησε την βιοποριστική του νέα επιχείρηση με παραγωγή αρωμάτων και συναφών ειδών – προϊόντων. Με την Αλίκη Δημητρίου Μπάκου απέκτησαν 4 αγόρια: τον Ωρίωνα, τον Ορφέα, τον Σόλωνα και τον Ορέστη, όλοι τους σήμερα εξαιρετικοί επιστήμονες και επιχειρηματίες.

Η παρουσία του εκλεκτού μας Σεραφείμ Αρκομάνη στα Γράμματα, στην ποίηση, στις τέχνες, στην επιχείρηση και στην οικογενειακή ζωή  σταμάτησε αδόκητα το 1952 από εργατικό ατύχημα στο εργοστάσιο και στη συνέχεια από ιατρικό λάθος στο Νοσοκομείο ΚΑΤ Κηφισιάς και στο Ιπποκράτειο όπου κατέληξε τον Οκτώβριο του 1952. Για το ποιητικό -σατυρικό έργο του αειμνήστου, αμίμητου και “άφοβου σατυρικού ακροβάτη”, κατά τον Κωστή Παλαμά, απαιτείται ευρύτερη και συστηματικότερη μελέτη. Εδώ, αυτή η αναφορά μας ας είναι μία προδημοσίευση, ευελπιστούμε, αναφορά μας, μια πρώτη γεύση αυτής της ποιητικής δημιουργίας από τις “Τσουκνίδες” και με ποιητικά αποσπάσματα από τα “Επιτάφια γέλια”, τη “Σταδιοδρομία” και τα “Παράδοξα όνειρα”, συνοδευόμενα από σκιτσογραφήματα του Π. Παυλίδη. Ηλίας Μπάκος”

Στη φωτογραφία από το αρχείο του κ. Ηλία Μπάκου “Πίνακας εμπνευσμένος από τη ζωή του Σεραφείμ Αρκομάνη” που φιλοτέχνησε ο γιός του Ωρίων Αρκομάνης, μεταφραστής και εικονογράφος.

Δημοσιεύθηκε στη Αρτινά Πρόσωπα και Παρέες | 2 σχόλια

Στην πλατεία Σκουφά

Μια ακόμη φωτογραφία από την επίσκεψη του Πατριάρχη Αθηναγόρα στην Άρτα τον Ιούλιο του 1963, με πλήθος κόσμου να παρακολουθεί. (Πηγή : https://www.imartis.gr)

Δημοσιεύθηκε στη Επισκέπτες άσημοι και διάσημοι | Σχολιάστε

Στη Βαλαώρα με φόντο την Παρηγορήτισσα

1955 – Μια παρέα γυναικών με το χαρακτηριστικό ντύσιμο της δεκαετίας του ’50, ποζάρει στην οδό Ανεμομύλων με φόντο την Παρηγορήτισσα. Από αριστερά : Κατίνα Νικολάου – Κούτσικου, Αλεξάνδρα Μπαλάσκα – Μήτσιου, Κωσταντούλα Χαρίση και Όλγα Νικολάου – Τσιμπλή. (Φωτο από αρχείο Αικατερίνης (Κατίνας) Νικολάου – Κούτσικου)

Δημοσιεύθηκε στη Αρτινά Πρόσωπα και Παρέες | Σχολιάστε

Στην Άρτα του ’50, μέσα απ’ την περιγραφή του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου

Το 1958 ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος πέρασε από την Άρτα. Το πέρασμά του απ’ την πόλη υπήρξε η αφορμή για ένα άρθρο του στη στήλη της εφημερίδας  “Ελευθερία”, Ο ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ, με τίτλο  “Το ταξίδι της Άρτας – Συντροφιά με τον υέτιο Δία”, απ’ όπου και το σχετικό απόσπασμα :

“………Άρτα, πύλη της Ηπείρου, είναι μια ωραία πολιτεία, που μεγαλώνει. Ο πληθυσμός της  έχει φτάσει σήμερα στις δεκαεφτά , δεκαεφτάμιση χιλιάδες ψυχές. Είναι ένας κόσμος ζωηρός, φιλόπονος και αρκετά ευχαριστημένος από την προκοπή του. Υπήρξε μια έκπληξη για μένα, που δεν άκουσα τα αιώνια παράπονα της ελληνικής επαρχίας, έξω από το τυπικό παράδειγμα της απουσίας πραγματικής πνευματικής ζωής, αυτής της απουσίας που κάθε μέρα κ’ αισθητότερη γίνεται – και μάλιστα ανάμεσα στους νεώτερους……….

Κατά τα άλλα, η Άρτα έχει πλούσια ενδοχώρα, απέραντα περιβόλια, κάμπους, χωράφια, κάπου πεντακόσσιες χιλιάδες στρέμματα. Παράγει εσπεριδοειδή, μπαμπάκι, ρύζι, σιτάρι, λαχανικά. Τα εσπεριδοειδή είναι το κύριο στοιχείο της ευπορίας της. Φέτος λογαριάζουν, πως θα παράγουν εξακόσσια εκατομμύρια κομμάτια πορτοκάλια, μανταρίνια και λεμόνια. Αυτό σημαίνει πως υπάρχουν ολόγυρα στην Άρτα τουλάχιστον πέντε εκατομμύρια πορτοκαλιές, μανταρινιές και λεμονιές. Κ’ εξακόσσια εκατομμύρια κομμάτια σημαίνουν, το λιγώτερο, δυο δισεκατομμύρια λουλούδια την άνοιξη, γιατί όλα τα λουλούδια καρποί δεν γίνονται, πολλά πέφτουν. Κι ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι μεθυστικός παράδεισος, τι παρθενικός κήπος των Εσπερίδων είναι αυτός ο τόπος την ώρα που οι πορτοκαλανθοί και οι  λεμονανθοί ανοίγονται, καθώς ιδανικά ερωτευμένα ματάκια μέσα στον ήπιο ήλιο του Απριλίου και το λυρικό σεληνόφως…….(Πηγή : ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ, Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος, Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, 11 Ιανουαρίου 1959)

Στη φωτογραφία “”Βόλτα” στην οδό Σκουφά, μπροστά από τον Άγιο Δημήτριο, το 1958″. (Πηγή φωτογραφίας  https://www.artinoi.gr/)

Δημοσιεύθηκε στη Έγραψαν για την Άρτα | Σχολιάστε

Το Γεφύρι της Άρτας

Το ιστορικό γεφύρι σε φωτογραφία του Πρακτορείου Φωτογραφιών Γ. Πανουργιά (από προσωπική συλλογή)

Δημοσιεύθηκε στη Το Γεφύρι της Άρτας και ο Άραχθος Ποταμός | Σχολιάστε

Ο Μέγας Ευεργέτης της Άρτας Αλέξανδρος Ζάρας

1957 – Όρθιοι δεξιά : Χρήστος Β. Γκίζας (Ιατρός, Δήμαρχος Αρταίων  1959 – 1967), Χρυσόστομος Βούλτσος (Αργότερα Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης), Βασίλειος Λογοθέτης, Ασλανίδης, Ευάγγελος Κολιός (Ιατρός).

Κάτω δεξιά : Γεώργιος Ι. Μπανιάς (Ιατρός χειρούργος, Βουλευτής 1927 – 1931), ο Μητροπολίτης Σεραφείμ (κατά κόσμον Βησσαρίων Τίκας – Μητροπολίτης Άρτης, Ιωαννίνων και Αρχιεπίσκοπος Αθηνών & Πάσης  Ελλάδος), Αλέξανδρος Ζάρας και Μιχαήλ Ράπτης (Νομικός, Μάρτυρας κατηγορίας κατά των ναζί και πολιτική αγωγή στη δίκη της Νυρεμβέργης) [Φωτο από αρχείο Μικαέλας Ράπτη – Οικονομίδη, Παρουσίαση Κ. Μπανιάς]

Δημοσιεύθηκε στη Αρτινά Πρόσωπα και Παρέες | Σχολιάστε

Σπυρίδων Κατσούδας

Ποδοσφαιρική ταυτότητα του Σ. Κατσούδα όταν ήταν ποδοσφαιριστής στον Π.Α.Σ. ΑΒΕΡΩΦ Ιωαννίνων. (Φωτο από αρχείο Κ. Μπανιά)

Δημοσιεύθηκε στη Οι άλλες ομάδες | Σχολιάστε

Φυλακές Άρτης – 1949

Δεσμώτες στις φυλακές της Άρτας το 1949, που στεγάζονταν στο Μέγαρο Καραπάνου (εκεί όπου είναι σήμερα το Ξενοδοχείο Αμβρακία) : Θωμάς Λιάρος, Κων/νος Τάτσης, Κων/νος Χειμαριώτης, Δημήτρης Κολιάτσος, Αλκιβιάδης Δάφνος (ο Κόρακας), Οδυσσέας Σπηλιανίδης, Κώστας Τομπουλίδης (Αρχηγός ΠΑΝΑΜΒΡΑΚΙΚΟΥ), ΒασΊλειος Μπίκας, Μάχος Ρίγκας, Αριστοτέλης Σταύρου (σύζυγος Ανδρομάχης Χ. Βάσση), Αθανάσιος Ι. Θεοδώρου, Θεόδωρος Σουβλής, Λάμπρος Τρομπούκης, Αθανάσιος Σ. Τρομπούκης, Γεώργιος Η. Σουραβλιάς, Δημήτριος Ν. Καραβασίλης και οι αδελφοί Αριστείδης & Δημήτριος Ν. Παπαγιάννη. (Φωτο & Παρουσίαση Κ. Μπανιάς)

Δημοσιεύθηκε στη Η Άρτα στην κατοχή και την Αντίσταση | Σχολιάστε