Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΕΛΤΣΟΥ ΤΟ 1804

Δημοσιεύθηκε την 23 Μαρτίου 2022 από Anastasia Karra

———————-
Ο Λ. Κουτσονίκας, όσον αφορά στην αιτία της κατάληψης της Μονής και τον αφανισμό των πολιορκημένων στο Μοναστήρι του Σέλτσου στις Πηγές Άρτης, ισχυρίζεται ότι ήταν η προδοσία. Παρέχει την πληροφορία ότι η προδοσία δεν έγινε από Γοτιστάνο αλλά από κάποιον ανηψιό του Ζήκου Μίχου από τη Λάκα της Λέλοβας, ο οποίος ήταν μαζί με τον Παλάσκα. Βέβαια δεν αφήνει πολλά περιθώρια ότι την προδοσία δεν την ενήργησε ο Παλάσκας. «Ο δε Παλάσκας, αφού επρόδωσε τα σχέδια του Αλή Πασσά εγένετο εχθρός άσπονδος, εις δε τους Σουλιώτας φίλος εμπιστευμένος, και δι’ αυτό τω είχον δομένην και θέσιν τινά οχυράν να την διατηρήση με τους υπό την οδηγίαν του, μεταξύ των οποίων είχε και τους δύω συγχωρίους του. Όταν δε μία των νυκτών είχεν έλθει η σειρά της φυλακής εις αυτούς, εύρεν την περίστασιν αρμοδίαν και εξήλθεν ο απεσταλμένος του Αλή Πασσά και μεταβάς ειδοποίησε τους Οθωμανούς, οίτινες είχον προειδοποιηθεί παρά του Αλή Πασσά. Παραχρήμα δε ο αρχηγός Μπεκήρ Τζογαδώρος μετά τριών χιλιάδων στρατιωτών εισήλθε και κατέλαβε την θέσιν ταύτην, εξ ης ευκόλως ηδύνατο να προχωρήσει ο στρατός εις το ενδότερον του τόπου, όπου είχαν και τας οικογένειάς των οι Σουλιώται».
Την άλωση του Σέλτσου την αποδίδει σε προδοσία και ο Π. Αραβαντινός. Συγκεκριμένα γράφει ότι : « Ασήμαστός τις, ονόματι Γεώργιος Κύργιος εκ Μπάλας, λαβών παρά του Αλή Πασσά υπόσχεσιν ότι θα διορισθή αρχηγός της Λάκας, εάν κατορθώση να παραδώση τους εν Σέλτσω Σουλιώτας, ενήργησεν τα της προδοσίας….ήλθεν (ούτος ) εις την Μονήν και συνήντησε τον Κίτσον Μπότσαρην, μετά του οποίου συνεδέετο διά συγγενείας και προφυλακισθείς ότι περιέπεσεν εις την δυσμένεια του Αλή, εξελιπάρησε την προστασίαν αυτού. Ο Κίτσος έδωκεν εμπιστοσύνην εις τους λόγους του και τον περιέλαβε μεταξύ των πιστών φρουρών της Μονής. Ούτος συνεννοηθείς μετά των Τούρκων, ήνοιξε την θύραν της Μονής την νύκτα της 14-15 Απριλίου και δια αυτής εισέβαλον οι εχθροί εντός της Μονής*».
(Πηγές :1)ΓΕΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ, Λ. Κουτσονίκας, Αθήναι, 1863 2) ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΑ ΤΟΥ ΤΕΠΕΛΕΝΛΗ, Π. Αραβαντινός, Αθήναι, 1895
3) Σημειώσεις καθηγητή Ηλία Μπάκου)

*Όσον αφορά την πληροφορία ότι ο προδότης άνοιξε την θύρα και εισήλθαν οι εχθροί , ο Αραβαντινός δεν είναι αξιόπιστος καθώς η Μονή δεν αποτελούσε φρουριακό συγκρότημα ώστε να καταληφθεί με το άνοιγμα της πόρτας. Αντίθετα οι Σουλιώτες βρίσκονταν γύρω από το Μοναστήρι και σε μια ακτίνα περίπου μιας ώρας, στις οροσειρές του Φράξου.

Για το Ολοκαύτωμα των Σουλιωτών στη Μονή Σέλτσου μπορείτε να διαβάσετε και στο λινκ https://www.facebook.com/…/a.1307107556…/143877797681672

Στην παλιά φωτογραφία «Γενική άποψη του Μοναστηριού του Σέλτσου. Διακρίνεται το καθολικό της Μονής, τα Κελλιά και μεταξύ αυτών κάτω από την καρυδιά, το σημείο “Χορός” απ’ όπου έπεσαν στο γκρεμό χορεύοντας Σουλιώτες και Ραδοβυζινοί το 1804» (Φωτο από το αρχείο Ηλία Μπάκου).

Δημοσιεύθηκε στη Ο Ξεσηκωμός κατά των Τούρκων | Σχολιάστε

ΚΑΔΡΟ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΟΝ Η ΒΟΝΙΤΖΑ – Ο ΜΕ ΑΡ. 21 ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ Π. ΖΩΓΡΑΦΟΥ

Δημοσιεύθηκε την 23 Μαρτίου 2022 από Anastasia Karra

——————–
«Κάδρον της Δυτικής Ελλάδος και κέντρον η Βόνιτζα όπου έγιναν αρκετοί πόλεμοι εις αυτά τα μέρη και σημειώνονται οι αγωνισταί όπου ενθυμούμεθα».
Η εικόνα αυτή της Βόνιτσας, καθώς και εκείνη της Ανατολικής Ελλάδος με κέντρο τη Θήβα που ακολουθεί στον αρ. 22 αποδίδουν συμβολικές πολεμικές σκηνές, εφόσον δεν παρουσιάζουν ένα συγκεκριμένο περιστατικό αλλά πολλές μάχες γενικά. Σκοπός είναι η απαρίθμηση των ονομάτων των αγωνιστών που έδρασαν στη δυτική Στερεά Ελλάδα καθώς επίσης και η έμφαση στη συμμετοχή των γυναικών στον Αγώνα, οι οποίες παρουσιάζονται να εφοδιάζουν με νερό τους άνδρες.
Η παράσταση είναι ιδιαίτερα σχηματική με την πόλη της Βόνιτσας στο κέντρο σε μορφή πετάλου γύρω από το λιμάνι, ενώ δεξιά απεικονίζεται η Πρέβεζα. Εικονίζονται πέντε μύστικα (καράβια) που «μπαίνουν στο στενόν της Πρέβεζας» με τα οποία έφευγαν «όσοι οικοκυραίοι εθυσιάσθησαν και έφθειραν τας οικίας από την Άρταν και άλλα μέρη». Ομάδες αγωνιστών που έδρασαν κατά καιρούς στην περιοχή, απεικονίζονται κάθε μία με επικεφαλής τον αρχηγό της. Σημειώνονται τα επώνυμα*, (πολλά εκ των οποίων από την περιοχή μας) :
Ντούζος, Μιχαίοι, Τουρτούρης, Κωλέτης, Μπασηλαβάνης, Σταυραίοι, Βρακαίοι, Κομποταίοι, Παπαγανναίοι, Δαμιαναίοι, Κολοκυθαίοι, Αθα. Άρτας, Οικονομαίοι, Χαβελαίοι, Κ. Ράπτης, Γενοβέλης, Καραβέλας, Μοστραίοι, Σακελλαραίοι, Μελάται, Παπαδοπουλαίοι, Ρίγηδες, Λεονταραίοι, Κουτσουμπαίοι, Μπουραίοι, Σταμαίοι, Βλαχουτζαίοι, Κίτζοι, Τζένηδες, Γκινακαίοι, Τριανταφυλλαίοι, Κοντογιανναίοι, Παπασταμαίοι, Ντζογαίοι, Τσολιάδες, Καριτζιναίοι, Καλπακαίοι, Γαλιατζαίοι, Λουργιωταίοι, Παπαβασιλαίοι, Διολεταίοι, Μαριναίοι, Πρασιναίοι, Τζερακλαίοι, Γωγαίοι, Μαλεσαδαίοι.
Την πόλη κατέλαβε τελικά στις 15 Δεκεμβρίου 1828 με τη βοήθεια του ναυτικού ο αρχιστράτηγος Sir Richard Church (Τζούρτζ) που απεικονίζεται έφιππος, ενώ η τουρκική φρουρά του κάστρου παραδόθηκε το Μάρτιο του 1829.

*Τα επώνυμα καταγράφηκαν όπως αναφέρονται από τον Τάκη Βαφιά σε σχετικό άρθρο της εφημερίδας ΑΡΤΗΝΗ ΕΥΘΥΝΗ, Ιούλιος 1987.

Δημοσιεύθηκε στη Ο Ξεσηκωμός κατά των Τούρκων | Σχολιάστε

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1955 – Περιμένοντας την παρέλαση…

Δημοσιεύθηκε την 23 Μαρτίου 2022 από Anastasia Karra

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1955 – Μια παρέα παρακολουθεί την παρέλαση στην οδό Σκουφά, μπροστά από το κατάστημα υποδημάτων Παζιργιαννίδη (στη γωνία που είναι σήμερα το Καφέ Φλοριάν.
Διακρίνονται οι : Ανδρέας Καλαμπόκης, Κώστας Ζαχαρέλος, Ιωάννης Γκοργκόλης, Τάκης Παπαρούνης, Κώστας Μπλάτσας, Δημήτρης Λάκας, Θεμιστοκλής Σαλωνίτης, Σπύρος Λαλάκος, Γιάννης Τζούβας, Κώστας Δούβας, Γιάννης Παπαιωάννου. (Φωτο από αρχείο Ανδρέα Καλαμπόκη)

Δημοσιεύθηκε στη Γιορτάζοντας τις Εθνικές Επετείους | Σχολιάστε

Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΤΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940

Δημοσιεύθηκε την 22 Μαρτίου 2022 από Anastasia Karra

————————
Μια ιστορική φωτογραφία της παρέλασης της 25ης Μαρτίου μεταξύ 1945 – 50. Η παρέλαση την εποχή εκείνη ξεκινούσε από το Μονοπλιό και κατευθύνονταν προς την οδό Ζάρρα, είχε δηλαδή αντίθετη φορά από τις παρελάσεις από την δεκαετία του ’50 και μετά. Η συγκεκριμένη λήψη είναι μπροστά στην πλατεία Κιλκίς όπου βρίσκονταν οι επίσημοι. Δεξιά διακρίνονται οι μουσικοί, κάτω από τον περίβολο της πλατείας Σκουφά, απ’ όπου παρακολουθεί την παρέλαση πλήθος κόσμου. Μπορεί επίσης κάποιος να δει το βομβαρδισμένο χάνι του Γεωργόπουλου που είχε καταστραφεί στο βομβαρδισμό του 1941. (Η φωτογραφία είναι από το αρχείο του Τ. Ζαρκαλή)

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για τον βομβαρδισμό της Άρτας από τους Γερμανούς στο λινκ https://www.facebook.com/…/a.1306656590…/112422054160580
Και στο λινκ https://www.facebook.com/…/a.1306656590…/158306819572103

Δημοσιεύθηκε στη Γιορτάζοντας τις Εθνικές Επετείους | Σχολιάστε

Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Θ. Δ. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ, «ΤΑ ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»

Δημοσιεύθηκε την 22 Μαρτίου 2022 από Anastasia Karra

——————-
“Ο επονομαζόμενος και “γυιός της καλόγριας”. Η μητέρα του, Ζωή Ντιμισκή, από τη Σκουληκαριά της Άρτας μετά τον θάνατο του άνδρα της κλείνεται σε μοναστήρι και θα γεννήσει εκεί τον Γ. Καραίσκάκη, καρπό του Αρματολού Δημήτρη Καραΐσκου, ο οποίος ποτέ δεν τον αναγνώρισε ως δικό του παιδί. «Συνέλαβε τον Καραϊσκάκη κατ’ έρωτα, καλογραία γενομένη, άπό τον καπετάνιον τού Βάλτου Καραΐσκον, έξ’ ου ίσως ώνομάσθη καί τό βρέφος Καραϊσκάκης» (Γαζής, 1971). Ο ίδιος ο Καραϊσκάκης με την πασίγνωστη, χωρίς όρια αθυροστομία του -που λέγεται ότι την είχε μάθει από την μάνα του- δεν έκρυβε ποτέ ότι ήταν “μούλος”: « άσυστόλως κηρύττων έαυτόν νόθον, έλεγε ότι ή μάνα του έφαγε σαράντα χιλιάδες «πούτζες» έως νά τον γεννήσει…»……….
Άνθρωπος αρχικά του Αλή πασά, παντρεύτηκε τη Γκόλφω Ψαρογιαννοπούλου, ένα από τα κορίτσια, τις “τσούπρες” του Αλή πασά. Ως γνωστόν, ο Αλή πασάς, όσες γυναίκες από το χαρέμι του δεν του άρεσαν ή τις είχε βαρεθεί, τις πάντρευε με Οθωμανούς ή Έλληνες, που το θεωρούσαν τιμή τους να πάρουν γυναίκα από το χαρέμι του. Με τον τρόπο αυτόν μπήκε στην Υπηρεσία του τυράννου και έγινε Αληπασαλής. Αληπασαλήδες ονόμαζαν οι Έλληνες αυτούς που υπηρετούσαν τον Αλή πασά με οποιονδήποτε τρόπο. Σε μία μάχη που έγινε στο Κομπότι, «έπληγώθη εις τα αιδοία καταφρονήσας περισσότερον άπό ό,τι έπρεπε τόν κίνδυνον» (Αινιάν, 1957). Ενώ λοιπόν πολεμούσε, μέσα στη μάχη, κατέβασε το βρακί του και έδειχνε τον πισινό του στους Τούρκους, οι οποίοι τον πυροβόλησαν στα απόκρυφα. «Έπληγώθη και ό Καραϊσκάκης εις τήν φύσιν. Περιπαίζοντας τούς Τούρκους τούς έγύρισε τόν κώλο καί έπληγώθη» (Μακρυγιάννης, εκδ.1947). «Τότε ό Καραϊσκάκης έγύρισε άπό καταφρόνησιν καί τοίς έδειχνε και έχτυπούσε τά οπίσθια λέγων “χτυπάτε μωρέ”. Τότε ένας έρριξε και τόν έπλήγωσεν εις τάς πυγάς καί έχρειάσθη τρεις μήνας να γιατρευθή» (Μαυροκορδάτος, 1963).
Θύμα και αυτός, όπως και πολλοί άλλοι του Μαυροκορδάτου, θα κατηγορηθεί και θα προσαχθεί σε δίκη, την 1η Απριλίου 1824, για συνεργασία με τους Τούρκους, με ανακριτές και δικαστές ανθρώπους του Μαυροκορδάτου. «Ηύρε πρόφασιν ή Έκλαμπρότης του [ο Μαυροκορδάτος] εις τό Μεσολόγγι ότι ό Καραϊκάκης άγρικήθη με τούς Τούρκους. ’Έβαλε άνθρώπους δικούς του, τούς έκαμε κριτάς νά τόν περάσουνε άπό τό κανάλι τής δικαιοσύνης του, νά τόν σκοτώσουνε. Τόν κρίναν καί τόν είχανε χαζίρι. Κι άν δεν τόν γλύτωναν οί σύντροφοί του, θά τόν σκότωναν. Άκούτε έσείς; Ό Καραϊσκάκης άπό δέκα χρόνων παιδί κλέφτης, θά γύριζε μέ τούς Τούρκους, όπου τούς σκότωνε μέσα στους λόγγους καί περπάταγε ξυπόλυτος άπό μικρό παιδί για τήν λευτεριά. Ό Εκλαμπρότατος, τό ζυμάρι τών Τούρκων, ό δουλευτής αύτήνων τών Τούρκων, ό Μαυροκορδάτος, ό άγαπημένος τών τυράννων, κατέτρεχε τον Καραϊσκάκη νά τον καταδικάση εις θάνατον» (Μακρυγιάννης, εκδ.1947). Βλέποντας πού το πήγαινε ο Μαυροκορδάτος, είπε στον Νότη Μπότζαρη που πήγε σπίτι του και του είπε ότι αυτός υπακούει στην Κυβέρνηση, την οποία είχε φτιάξει ο Μαυροκορδάτος: «Ποιά κυβέρνηση καπετάν Νότη. Το τζιογλάνι τού Ρείζ Έφέντη, (Υπουργού Εξωτερικών του Σουλτάνου) ο τεσσαρομάτης; Ποιοί τον έκαναν κυβέρνηση; Έγώ και άλλοι δεν τό γνωρίζομεν. Ή ασύναξε δέκα άνοήτους και υπέγραψαν διά τάς ιδιοτελείας των; Ίδού ποιοί τον υπέγραψαν. Πρώτον εσύ, πού όλα τά θέλεις νά έρχονται με τον ζουρνά. Ό Σκαλτσάς, όπου δεν είναι παρά καμπάνα μπάγκ μπάγκ; Ό Μακρής ό μακρολαίμης, ό κρεμασμένος, όπου μόνο τό κεφάλι του ξέρει να ταράζει. Ό Μήτσος Κοντογιάννης, ή πουτάνα, όπου αν ήταν γυναίκα δεν έχόρταινε με 80 χιλ. φορές τήν ώρα, ό ξεινόγαλος Γιώργος Τζιόγκας, όπου στραβώνει τά χείλια του με τό τζιμπούκι καί δεν ήξεύρει τι τού γίνεται, και ό άδελφός μου ό Στορνάρης, ό ψεύτης. Δεν τον ύπέγραψεν ό πούτζος τήν εκστρατείαν σας!» (Κασομούλης, 1939).
Αποχωρώντας από τη δίκη, που τον δίκαζαν για προδοσία, γιατί ήταν παρόν το ένοπλο σώμα του και δεν τόλμησαν να τον συλλάβουν παρήγγειλε στον Μαυροκορδάτο: «Έ ρε Μαυροκορδάτο. Εσύ την προδοσία μου την έγραψες στο χαρτί και εγώ γρήγορα ελπίζω να στη γράψω εις το μέτωπόν σου. Να φανεί ποιός είσαι!» (Παπαγιώργης, 2001).
Στο τέλος Αυγούστου 1823 πέρασε στα Επτάνησα και πήγε στην Ιθάκη, να τον εξετάσουν ξένοι γιατροί, γιατί έπασχε από φυματίωση. Ο Χρ. Περραιβός (1956) περιγράφει με ακρίβεια και με λεπτομέρεια τα χαρακτηριστικά του: «Ανάστημα μέτριον, σώμα ισχόν, ύπομέλαν καί άσθενές, πρόσωπον μακρύ καί λεπτόν. Μέτωπον πλατύ, όφρεις πλατείαι, δασείαι καί μελαναί. Όφθαλμοί μικροί, μελανοί, ώτα μεγάλα καί λεία. Ρις λεπτή και ευθεία. Στόμα μεγάλο. Όδόντες μικροί. Μύσταξ μέτριος καί μέλας. Αι τρίχες τής κεφαλής του ομοίως, έξ’ ών ήσαν και όλίγαι λευκαί. Είχε νούν ικανώς έκτυλιγμένον, γεννητικόν καί δραστήριον. Ανδρείος καί τολμηρός εις τούς κινδύνους. Ακούραστος εις τούς άγώνας. Μεγαλόψυχος εις τάς σκληραγωγίας, μολονότι ήν άδύνατος. Κοινωνικός με όλους. Τάς παρά τών συναγωνιστών συμβουλάς καί πολεμικά σχέδια ήκουε με προσοχήν καί ένήργει με εύχαρίστησιν. Καί ταύτα μεν τά χαρακτηριστικά και φυσικά του προτερήματα, τά δε ελαττώματα, τά εφεξής: ήν έσθ’ ότε παλίμβουλος, αισχρολόγος καθ’ ύπερβολήν, υβριστής τών άνάνδρων, πολλάκις και τών φίλων. Όξύθυμος, ώστε έφαρπάζετο ενίοτε εις τά πράγματα πρίν έρευνήση τήν ύπόθεσιν. Τελευταίον έσυστέλλετο νά ζητή καί συγχώρησιν».
Κάπως διαφορετικά μας τον περιγράφει ο θαυμαστής του Παν. Σούτσος, στις 25 Μαρτίου 1846 μιλώντας στον τάφο του: «Ανάστημα μέτριον, σώμα ίσχόν, χρώμα ύπομέλαν, μέτωπον πλατύ, εύρεία εστία σκέψεως, όφρεις πυκνοί, όφθαλμοί μικροί καί έλαιόμαυροι, άλλ’ άστράπτοντες, αιθέριόν τι πνεύμα ύποφουσκώνον τούς μυκτήρας του καί διακεχυμένον εις όλον τό πρόσωπον αύτού, ώς ή διεσπαρμένη λαμπηδών εις τά μάρμαρα τής Πάρου και τής Πεντέλης, κόμη ώς χαίτη λέοντος».
Φύλακα-άγγελο, σωματοφύλακα, υπασπιστή, συντρόφισσα και ερωμένη είχε την Μαριώ, που στεκόταν κάθε στιγμή δίπλα του. Η Μαριώ ήταν μία Τουρκάλα ντυμένη αντρικά, που είχε αιχμαλωτισθεί στην Τριπολιτσά κατά την άλωση και από τότε ο Καραϊσκάκης αφιερώθηκε στη Μαριώ και η Μαριώ στον Καραϊσκάκη. Μέρα και νύχτα δεν έπαιρνε τα μάτια της από πάνω του. Η αφοσίωσή της ήταν κάτι το εκπληκτικό. Είχε στον ώμο της ένα ελαφρό ντουφέκι και στο κόκκινο σελάχι της δυο πιστόλες και ένα γιαταγάνι, έτοιμη κάθε στιγμή να υπερασπισθεί με τη ζωή της, τον αφέντη, σύντροφο και εραστή της. Αυτή η αγάπη και η αφοσίωση της Μαριώς προς τον Καραϊσκάκη διατηρήθηκε μέχρι τον θάνατό του.
(Πηγή : ΤΑ ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, Θόδωρος Δ. Παναγόπουλος, Αθήνα, 2009)

Στη φωτογραφία «Ο αδριάντας του Γ. Καραϊσκάκη μπροστά από το αρχαίο κάστρο της Άρτας. Σ’ αυτό το κάστρο κλείστηκαν οι Τούρκοι το 1821 για να γλυτώσουν από το σπαθί του Καραϊσκάκη, του Μακρυγιάννη, του Μάρκου Μπότσαρη και του αρχηγού των Γώγου Μπακόλα». Ο δημιουργός του ορειχάλκινου ανδριάντα είναι ο Ιάσωνας Παπαδημητρίου (Βόνιτσα 1911-Αθήνα 1976), ο οποίος εμπνεύστηκε από την εκ του φυσικού προσωπογραφία του ήρωα, που ζωγράφισε ο Karl-Krazeisen το 1826. Στον μαρμάρινο κύβο υπάρχει επιγραφή η οποία αναφέρει:
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ
ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ 1821
ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ ΕΙΣ ΣΚΟΥΛΗΚΑΡΙΑΝ ΑΡΤΗΣ
«εγώ πεθαίνω. Όμως εσείς να είστε μονιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα».

(Η φωτογραφία είναι του Β. Γκανιάτσα από το βιβλίο του Ν. Ντασκαγιάννη ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ, ΓΕΝΕΤΕΙΡΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΨΕΜΑ, Αθήνα, 200ο.

Δημοσιεύθηκε στη Γεώργιος Καραϊσκάκης | Σχολιάστε

ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΛΑΓΓΑΔΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΠΟΤΙ – Ο ΜΕ ΑΡ. 6 ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ Π. ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

Δημοσιεύθηκε την 22 Μαρτίου 2022 από Anastasia Karra

———————–
-1. Άρτα
– 2. Ο Ισμαήλ Πασάς Πλιάσας εκστρατεύει κατά τής Λαγγάδας µε πέντε χιλιάδας στρατιωτών.
– 3. Το Κομπότι, όπου ο Καραϊσκάκης και Γιαννάκης Κοταλίδας με 40 στρατιώτας πολεμίσαντες µε τον εκεί Πασάν, ενικήθησαν δις, πολεμίσαντες δε και εκ τρίτου, επληγώθη ο Καραϊσκάκης εις τους όρχεις, καθ’ ην στιγμήν ξεβρακωθείς, ύβριζε τους Τούρκους δεικνύων προς αυτούς τα νώτα του.
– Μεταβάντες δε οι Τούρκοι από το Κομπότι εις Λαγγάδαν, επολέμησαν εκεί µε 73 Ελληνες και 8 συμμάχους των Τούρκων. Μετά τεσσάρων ωρών πόλεμον, τραπέντες οι Τούρκοι εις φυγήν, τους έφεραν οἱ Έλλήνες έως τα ήμισυ του Κομποτίου, καταδιώκοντες αυτούς και φονεύσαντες περίπου 800, ελαφυραγώγησαν ικανά.
– 5. Η Λαγγάδα και το Ταμπούρι των Ελλήνων.
– 6. Αρχηγοί, ο Γόγο Μπακόλας, κατορθώσας το παν δια τής ανδρείας καὶ φρονήσεώς του, ο Ανδρέας Ίσκος, ο Γ. Βαλτινός, Καραγιαννόπουλος, και τα πρωτοπαλίκαρα Τσόλκας, Κασβίνης, Γ. Στράτος, Καραχρήστος, Κουτζογιάννης, Νικοκίτσος, Τσαρλάς, Γ. Κώστας, σημαιοφόρος, και λοιποί.
– 7. Χ. Πέτα, όπου 200 περίπου Έλλήνες, αρχηγούς έχοντες τον Σκαρμήτζον και Φλώρον, επολέµησαν και ἐνίκησαν, φονεύσαντες αρκετούς εχθρούς. Την ακόλουθον, σταλείσα εις τους Τούρκους µεγάλη δύναμις, ενικήθησαν οι ΄Ἓλληνες, και πεσόντος του αρχηγού των Σκαρμήτζου, κατέλαβαν την θέσιν.

Δημοσιεύθηκε στη Ο Ξεσηκωμός κατά των Τούρκων | Σχολιάστε

ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΗ ΣΚΟΥΛΗΚΑΡΙΑ, ΟΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο Γ. ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ, ΣΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ Σ. ΜΕΛΕΤΖΗ ΤΟ 1938

Δημοσιεύθηκε την 22 Μαρτίου 2022 από Anastasia Karra

———————-
“Πρόκειται για ερειπωμένο μοναστήρι του οποίου μόνο ο ναός σώζεται ακέραιος. Ο μητροπολίτης Σεραφείμ ο Βυζάντιος τοποθετεί την ίδρυσή της αρχικής μονής γύρω στο 13ο αιώνα. Επειδή στα χρόνια της τουρκοκρατίας η μονή χρησιμοποιήθηκε ως ορμητήριο αγωνιστών της λευτεριάς, καταστράφηκε ολοσχερώς το 1854 – κατά την επανάσταση των Ραδοβυζινών- απ’ τους Τούρκους και οικοδομήθηκε ξανά το 1867, όπως μας πληροφορεί ενεπίγραφη πλάκα εντειχισμένη στο τρίλοβο υπέρθυρο της νότιας εισόδου του ναού. Το ερειπωμένο ηγουμενείο κτίστηκε το 1879”.
(Πηγή : ΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ, Κ. Γιαννέλος, Άρτα, 2003)
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στο λινκ https://www.facebook.com/…/a.1307107556…/135347798534672

Δημοσιεύθηκε στη Τα Μοναστήρια | Σχολιάστε

Κωσταντίνος Χ. Βάγιας

Δημοσιεύθηκε την 21 Μαρτίου 2022 από Anastasia Karra

Ο μικρούλης Κωστάκης Χαρ. Βάγιας (1924 -1929) με εθνική ενδυμασία.
Πέθανε από ελονοσία μαζί με την μητέρα του Ελένη Κατσαούνου, σύζυγο Χαρίλαου Βάγια σε ηλικία 5 χρονών. (Φωτο από αρχείο Δημάρχου Κ. Βάγια, Παρουσίαση Κ. Μπανιάς)

Μπορείτε να διαβάσετε σχετικά και στο λινκ https://www.facebook.com/…/a.1306643290…/241780321224752

Δημοσιεύθηκε στη Γιορτάζοντας τις Εθνικές Επετείους | Σχολιάστε

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1938

Δημοσιεύθηκε την 21 Μαρτίου 2022 από Anastasia Karra

 ——————-

Από τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου μπροστά στην Παρηγορήτρια. Διακρίνονται οι Απόστολος Κατσαντάς, Στυλ. Καρατζένης, Μιχάλης Νίκου και ο Κ. Κοτζιάς (?), Δήμαρχος Αθηναίων & εκείνη την εποχή Υπουργός Διοικήσεως Πρωτευούσης στην κυβέρνηση Μεταξά.
(Φωτο & Παρουσίαση Κ. Μπανιάς)

Δημοσιεύθηκε στη Γιορτάζοντας τις Εθνικές Επετείους | Σχολιάστε

ΤΟ ’21 ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ – Η ΠΡΩΤΗ ΜΑΧΗ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ, Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΟΥΜΖΙΑΔΑΣ ΣΤΙΣ 22 ΓΕΝΑΡΗ 1820

Δημοσιεύθηκε την 21 Μαρτίου 2022 από Anastasia Karra

———————-
“Μια άγνωστη στους πολλούς πτυχή του ’21 θ’ ανοίξουμε. Στη μάχη της Κουμζιάδας θ’ αναφερθούμε. Είναι η πρώτη μάχη που δόθηκε απ’ τους Έλληνες λίγο πριν το ’21. Ο Μάρκο Μπότσαρης, ο αητός του Σουλίου, με 25 Σουλιώτες έπιασε το «Καστρί» στο στενό της Κουμζιάδας. Σκαρφάλωσαν στις απόκρημνες πλαγιές της και ταμπουρώθηκαν στ’ απότομα τα βράχια. Με το δάχτυλο στη σκανδάλη του καριοφιλιού των, περίμεναν τον εχθρό.
Τετρακόσιοι τόσοι Τούρκοι σπαχήδες του Χουρσίτ κουβαλούσαν με εκατόν τριάντα ζώα τα εισοδήματα του κάμπου στα Γιάννινα. Μια μαύρη σαν λάμια γραμμή εφοδιοπομπής είχε την ουρά της στο Χανόπουλο και το κεφάλι της στης Κουμζιάδας το στενό. Τότε ο δρόμος Άρτας – Γιαννίνων περνούσε απ’ το Χανόπουλο, τις Κουμζιάδες και τα Πέντε Πηγάδια.
Κόντευε μεσημέρι της 22ας Γενάρη του 1820. Ο ήλιος ζέσταινε τα ταμπούρια και τις καρδιές των Σουλιωτών. Ο Μάρκος αγνάντευε μακριά. Μπαίνουν οι Κεσαρλήδες στη χαράδρα. Φτάνουν μπροστά στις μπούκες των καριοφιλιών των Σουλιωτών. Ομοβροντίες απ’ τις πλαγιές σκόρπισαν το θάνατο στον προαιώνιο εχθρό. Οι Τούρκοι προσπαθούν να συνέλθουν απ’ τον πρώτο αιφνιδιασμό. Αλλά ο δρόμος γεμίζει νεκρούς και τραυματίες. Τα ζώα αφηνιασμένα έτρεχαν στα χαντάκια των χωραφιών. Ο Μάρκος διατάζει γενική επίθεση. Τότε οι Τούρκοι πετούν τα όπλα τους για να……..ξαλαφρώσουν. Είκοσι πέντε νεκροί και σαράντα τραυματίες ο απολογισμός της μάχης. Πέντε αιχμάλωτοι και όλα τα εφόδια των Τούρκων, λάφυρα των Σουλιωτών. Ένας καδής, δύο μουλάδες και δύο μπέηδες αιχμάλωτοι. Πάνω στο Σούλι, την άλλη μέρα, ο γέρο – Νότης έβγαλε τους αιχμαλώτους. Μια οκά καπνός προσφέρθηκε για τους μουλάδες, ένας γάιδαρος για τους δυο μπέηδες. Ο καδής αζήτητος.
Η μάχη της Κουμζιάδας είναι η πρώτη μάχη που δίνουν οι Έλληνες κατά των Τούρκων στην Ήπειρο λίγο πριν το ’21. Έδωσε φτερά στους σκλάβους και τ’ όνομα του Μάρκου προφέρονταν με σεβασμό απ’ τους χθεσινούς ραγιάδες.
Όποιος περνάει στο στενό του Αμμότοπου (Κουμζιάδες), εκεί που είναι η διασταύρωση του αμαξιτού δρόμου Γοργόμυλου – Νησίστας, ας θυμάται τους ήρωες Σουλιώτες και τον Μάρκο Μπότσαρη, που μαζί με τους άλλους Έλληνες ελευθέρωσαν την Ελλάδα και χάρισαν σ’ αυτή την ανεκτίμητη Λευτεριά.”
(Άρθρο του αείμνηστου δάσκαλου Νίκου Παπανικολάου στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ στις 5 Απριλίου 1961 με τίτλο «ΤΟ 21 ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ», όπως δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του Βασίλη Μουλιανίτη ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, Άρτα, 2006)

Στη φωτογραφία επιχρωματισμένη λιθογραφική απεικόνιση Ηπειρώτη αρματωλού με πλήρη πολεμική εξάρτυση της εποχής της Ελληνικής Επαναστάσεως, από το περιηγητικό σύγγραμμα του Αυστριακού Gottlieb August Wimmer “Neuestes Gemälde der europäischen Türkei und Griechenlands”, 1833. 

Δημοσιεύθηκε στη Ο Ξεσηκωμός κατά των Τούρκων | Σχολιάστε