—————————-

Η ανατολική πλευρά του Καθολικού της Μονής των Βλαχερνών σε σχέδιο του Α. Ορλάνδου. (Πηγή : Η εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία)
—————————-

Η ανατολική πλευρά του Καθολικού της Μονής των Βλαχερνών σε σχέδιο του Α. Ορλάνδου. (Πηγή : Η εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία)
—————

Kώστας Μαλάμος – Το μοναστήρι των Βλαχερνών (Arta, Monastery of the Virgin of Vlacherna), 1971-72

——————-
Γ. Λιόλιος, Κ. Μπασιούκας, Π. Οικονομίδης, Κ. Βέτσης, Α. Τσιρογιάννης, Λ. Μαυρομμάτης, Γ. Παπασπύρου Χ. Κόκκας, Χ. Παπαχρήστου, Χ. Δημόπουλος. (Φωτο από αρχείο Απόστολου Τσιρογιάννη, Παρουσίαση Κ. Μπανιάς)

——————–
“Επειδή είχε πολλές απώλειες ο αδιάκοπος πόλεμος στη Θράκη και Μικρά Ασία, αρχές Μαρτίου 1919, έγινε επιστράτευση σε δυο ηλικίες μαζί, 1919 και 1920. Πήγαμε στα Γιάννενα για κατάταξη. Μείναμε 15 μέρες περίπου σε συνεχή γυμνάσια, στη συνέχεια πορεία για Πρέβεζα. Αυτό πολύ μας βάρεσε, ήμασταν ασυνήθιστοι από τέτοια, αρβύλες στα ποδάρια, τόσο φορτίο καθώς και φορτωμένοι γαλέτες και κονσέρβες για φαγητό στο δρόμο. Στην Πρέβεζα μείναμε τρεις μέρες ώσπου ήρθε ένα μεγάλο φορτηγό. «Ουράνα» λεγόνταν. Μας έριξαν τσουβαληδόν και κατ’ ευθείαν στα Θεσσαλονίκη, από κεί στα τραίνα και γραμμή στη Θράκη που πολέμαγαν οι φαντάροι σκληρά να πάρουν την Ξάνθη. Ο πόλεμος συνεχίστηκε χωρίς διακοπή. Τους καλοκαιρινούς μήνες η 9η Μεραρχία είχε καταλάβει όλη την Ανατολική Θράκη φτάνοντας στα Βουλγαρικά σύνορα. Εκεί κοντά σε δάσος πιάστηκε ο Ταγιάρ – πασάς φεύγοντας καβάλα σε άλογο και πολύς στρατός. Ο Ταγιάρ διοικούσε τη στρατιά της Θράκης, στάλθηκε στην Αθήνα σαν αιχμάλωτος και κλείστηκε στους στρατώνες στους Αμπελόκηπους αλλά μετά από ένα διάστημα ενδιαφέρθηκαν οι ξένοι και τον ελευθέρωσαν πηγαίνοντάς τον στην πατρίδα του……”(Πηγή : Αναμνήσεις από την παλιά Άρτα, Λ. Βλάχος, Αρτηνή Ευθήνη, τχ. 17, 1985)

Στη φωτογραφία Μελισσουργιώτες στον πόλεμο του 1920-22. Αριστερά : Λάμπρος Τασούλης, Απόστολος Καραγιάννης, Γεώργιος Γκούντας, Γεώργιος Τσίγας, Κώστας Γκολομάζος.
Κάτω δεξιά :…Τσακανίκας, Βασίλης Σουραυλιάς, Ιωάννης (Νάκος) Καραβασίλης, Ιωάννης Πανοθεόδωρος (Θεοδώρου). (Φωτο από αρχείο Κ. Μπανιά)
“Ως είναι γνωστό η Άρτα μέχρι το 1930 περίπου δεν είχε Δημοτική Ύδρευση και φυσικά ούτε σχετικό δίκτυο υπήρχε στην πόλη και στα σπίτια, έτσι ο κόσμος έπαιρνε νερό από τα πηγάδια (φρέατα πόσιμου νερού). Οι Αρτινοί ήταν λοιπόν αναγκασμένοι είτε να συντηρούν παλιά πηγάδια ή να κατασκευάζουν καινούργια, κυρίως ιδιωτικά, και τούτο επειδή πολλές φορές τα πηγάδια στέρευαν. Την χρονική περίοδο 1899-1905 υπήρξε μεγάλη και παρατεταμένη ανομβρία με αποτέλεσμα τα πηγάδια της Άρτας να αδειάσουν από νερό και να ξεραθούν. Από το γεγονός αυτό οι Αρτινοί ταλαιπωρήθηκαν πολύ καθώς έπρεπε να κουβαλήσουν νερό από την κοίτη του Αράχθου στα σπίτια τους, νερό που αρκετές φορές, ιδίως το καλοκαίρι, δεν ήταν πόσιμο. Έτσι δεν είναι παράξενο που η κατασκευή Υδραγωγείου αποτέλεσε σημαντικό γεγονός για την πόλη. Η σύναψη δανείου για την κατασκευή υδραγωγείου και σωληνώσεων στους κεντρικούς δρόμους της πόλης και σιγά – σιγά σε όλη την πόλη, έγινε επί δημαρχίας Γεωργίου Καζαντζή (1925-1943).. Τη μελέτη της ύδρευσης ανέλαβε ο Ανδρέας Γεωργαλάς και η εγκατάσταση του Υδραγωγείου έγινε στο μύλο Χρ. Κατσίκα, ιδιοκτησίας Γεράσιμου Χαροκόπου, εκεί περίπου που είναι σήμερα το άγαλμα του Ζέρβα. Η παραλαβή του έργου της ύδρευσης ορίστηκε για την 1η Ιουλίου 1931 και το γεγονός εορτάστηκε με πάνδημη συγκέντρωση.” (Πηγές : 1. ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΡΤΑ, Κ. Τσιλιγιάννης, 2013 & 2. ΑΡΤΙΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, Γ. Τσούτσινος, 2001)

Στη φωτογραφία «Εγκαίνια του Υδραγωγείου – 1928»(Φωτο από αρχείο Β. Μπανταλούκα όπως δημοσιεύτηκε στο Λεύκωμα ΑΡΤΑ 1881-1941, Ε. Ιντζέμπελης, Αθήνα, 2010)
——————–
“Στα 1894 ο Β. Μπανταλούκας εγκαταστάθηκε στην Άρτα όπου ίδρυσε το εργοστάσιο ποτοποιίας «Πήγασος», στην οδό Γριμπόβου, παρασκευάζοντας διάφορα είδη ούζου (Τούζικο, Κωσταντινουπόλεως, Θεσσαλονίκης) που βραβεύτηκαν στις εκθέσεις του Μιλάνου, του Μπορντώ και το 1914 στην Έκθεση Αθηνών βραβεύτηκε το λικέρ Κακουλές.
Παρασκεύαζε επίσης εκλεκτό κονιάκ από σταφύλι, μοσχάτο κρασί, ρούμι, διάφορα ευρωπαϊκά λικέρ και κολόνιες. Χάρη στις γνώσεις που απόκτησε στη Ρουμανία, βοήθησε πολύ τους οινοπαραγωγούς της Άρτας στη συντήρηση των κρασιών, των ελιών και άλλων προϊόντων.
Στις αρχές του 1910 ο Β. Μπανταλούκας, παράλληλα με την ποτοποιία ασχολήθηκε με την ζαχαροπλαστική. Άνοιξε ζαχαροπλαστείο στην οικοδομή Ρίζου, έναντι Αγίου Δημητρίου. Και δεύτερο ζαχαροπλαστείο στο οίκημα που στεγάστηκε αργότερα το εμπορικό Ράγγα – Χουλιάρα επί της Σκουφά (σήμερα κατάστημα καλλυντικών Hondos). Επίσης τρίτο κατάστημα στο Κιλκίς, όπου πουλούσε γλυκά κουταλιού, λουκούμια, καραμέλες αλλά και ζαχαρώδη προϊόντα που παρασκεύαζε ο ίδιος. Δεχόταν πολλές και μεγάλες παραγγελίες από την Κέρκυρα, Λευκάδα, Κεφαλλονιά και άλλες πόλεις της ΒΔ Ελλάδας. Το 1937 η επιχείρηση μεταβιβάστηκε στο γιό του Σώτο. Στα 1961 η επιχείρηση μεταβιβάστηκε στον Γ. Παπαδήμα, ακολούθως στο Νίκο Παπανικολάου και τέλος στον κ. Τσιγαρίδα.” (Πηγή : Άρθρο του Τ. Βαφιά στον ΕΡΙΒΩΛΟ, τχ, 5, 1989)

Στη φωτογραφία “Διαφήμιση της Ποτοποιίας ΠΗΓΑΣΟΣ στον τύπο της εποχής”.
(Πηγή : Λεύκωμα ΑΡΤΑ 1881-1941, Ε. Ιντζέμπελης, Αθήνα, 2010)
—————————
“Ο Βασίλειος Κ. Μπανταλούκας, γόνος παλιάς αρτινής οικογένειας, γεννήθηκε στην Άρτα το 1876. Πνεύμα ανήσυχο, τολμηρό αλλά και φιλότιμο. Πολύ νέος πήγε στην Αθήνα και εργάστηκε στο ζαχαροπλαστείο του Μελισσουργιώτη Χρήστου Γρηγούρα που βρισκόταν στην οδό Σταδίου. Εκεί έμαθε τη ζαχαροπλαστική τέχνη. Το 1890 πήγε στη Βραΐλα της Ρουμανίας και εργάστηκε συνεταιρικά με τον Γερμανό Γουλιέλμο Σούπερι, απ’ τον οποίο διδάχτηκε την κατασκευή κονιάκ, διαφόρων λικέρ, την Παρασκευή ούζου και τον τρόπο συντήρησης των κρασιών. Αργότερα βρέθηκε στη Μάλτα, όπου ασχολήθηκε με το εμπόριο φύλλων καπνού, για την κατασκευή πούρων. Την ίδια χρονιά εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και ίδρυσε εργοστάσιο ποτοποιίας και ζαχαροπλαστικής. Εισήγαγε στην Αλεξάνδρεια πρώτος τα ελληνικά εσάνς, αιθέρια έλαια κλπ. που παρασκευάζονταν στον Πειραιά από το εργοστάσιο Γκραιν. Εκεί τον επισκέφτηκε ο Ιωάννης Γεωργαντόπουλος, αντιπρόεδρος του εργοστασίου Γραιν και ο Μπανταλούκας τον σύστησε σε διάφορα ελληνικά και ξένα καταστήματα, για να προμηθεύονται τα προϊόντα του εργοστασίου……”(Πηγή : Άρθρο του Τ. Βαφιά στον ΕΡΙΒΩΛΟ, τχ, 5, 1989)

(Φωτογραφία από αρχείο Ν. Μπανταλούκα όπως δημοσιεύτηκε στη σελίδα Παλιές Φωτογραφίες Άρτας)
————–

Σπίτι στο Μενίδι με την τσιμεντένια αυλή και την κληματαριά. (Φωτο από αρχείο Ε. Ιντζέμπελη)

1978 : Η στροφή του εθνικού δρόμου όταν αντίκρυζες το Μενίδι, πριν γεμίσει ο λόφος πολυκατοικίες.
(Φωτο από αρχείο Μ. Παντιώρα, όπως δημοσιεύτηκε στο Λεύκωμα του Ε. Ιντζέμπελη, ΜΕΝΙΔΙ, Άρτα, 2008)
ΧΙΟΝΙΑ ΣΤΟ ΜΕΝΙΔΙ
1958 : ΜΕΝΙΔΙ – Μια από τις σπάνιες φορές που χίονισε δίπλα στη θάλασσα! Δασκάλες και μαθητές απολαμβάνουν το χιόνι στο προαύλιο του σχολείου.
(Φωτο από αρχείο Σ. Καραγκούνη – Κούτρα όπως δημοσιεύτηκε στο Λεύκωμα του Ε. Ιντζέμπελη, ΜΕΝΙΔΙ, Άρτα, 2008)

———————

1955 : Αγώνας μπάσκετ μεταξύ ΑΡΤΑΣ – ΠΡΕΒΕΖΑΣ στην αυλή του Α’ Γυμνασίου Άρτης, με πλήθος κόσμου να παρακολουθεί…
Αριστερά : Θ. Μποτσώλης (καθηγητής Φ.Α. – προπονητής), Δ. Πανούτσος, Π. Βάγιας, Ρ. Σκουτέλας, Τ. Αθανασίου, Σμέρος, Κ. Λυμούρης κ.α. (Φωτο & Παρουσίαση Κ. Μπανιάς)