Στα Τζουμέρκα ύφαιναν έναν τύπο υφάσματος, το λεγόμενο σαμαροσκούτι, που ανταποκρίνονταν στις ουσιαστικότερες ανάγκες της αντοχής και της χρήσης.
Το σαμαροσκούτι υφαίνονταν σ’ ένα συνεχές βλάρι με προϋπολογισμένο μήκος και προορίζονταν για οικιακά υφαντά καθημερινής χρήσης, για ενδύματα καθημερινής χρήσης, για τα σπάργανα των βρεφών αλλά και για επένδυση του εσωτερικού μέρους των σαμαριών. Η ύφανσή του στον αργαλειό ήταν απλή. Ουσιαστικά υφαίνονταν με το πέρασμα του υφαδιού με τη σαΐτα στο άνοιγμα του στημονιού. Η απλή δηλαδή και βασική τεχνική του αργαλειού. Όταν το σαμαροσκούτι προορίζονταν για την ενδυμασία των κατοίκων έκαναν επιλογή καλύτερης ποιότητας μαλλιού από αυτό που χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή των επαγγελματικών υφαντών ή των οικιακών υφαντών. Η αραιή ύφανση βοηθούσε το υφαντό να βγάλει το χνούδι του όταν πάει στη νεροτριβή. Στη νεροτριβή το άφηναν για λίγη ώρα στο νερό, για να μην «πήξει» το νήμα, και να διατηρηθεί απαλό. Πριν την εμφάνιση των ραπτάδων, οι γυναίκες γνωρίζοντας αυτή την πρακτική, έραβαν τα καθημερινά, χοντρά ρούχα τους και τα ενδύματα των βοσκών.
Στη φωτογραφία καθημερινή ποδιά από σαμαροσκούτι (Από τη συλλογή Α.Κ.)
