—————————
“Το τζαμί ανήκει στην κατηγορία των τεμενών τύπου Α που απαντάται συχνότερα στον ελλαδικό χώρο. Είναι δηλαδή ο ναός εκείνος που αποτελείται από μια μεγάλη αίθουσα προσευχής, σχεδόν τετράγωνη σε κάτοψη διαστάσεων 11,50 x 11.70 m και καλύπτεται από ημισφαιρικό θόλο. Η μετάβαση από τον τρούλο στους τοίχους του τεμένους γίνεται μέσω δυο πολυγωνικών τυμπάνων με την μεσολάβηση ημισφαιρικών τριγώνων.
Μπροστά από την κυρίως αίθουσα τοποθετείται κιονοστήρικτη στοά που καλείται ρεβάκ, η οποία έχει ως σκοπό την υπαίθρια προσευχή όταν το τέμενος είναι υπερπλήρες ή όταν ένας πιστός είναι αργοπορημένος και δεν μπορεί να εισέλθει στην αίθουσα προσευχής. Το κτήριο συμπληρώνεται από τον μιναρέ με πρόσβαση από το εσωτερικό του ναού (αίθουσα προσευχής). Κατασκευαστικά το τέμενος δομείται με επιμελημένη ισόδομη λιθοδομή με παρεμβολή διπλής σειράς πλίνθων στους οριζόντιους και κάθετους αρμούς, μιμούμενο το βυζαντινό πλινθοπερίκλειστο σύστημα. Τα γείσα κατασκευάζονται από διπλή σειρά πλίνθινων οδοντωτών ταινιών.
Το ρεβάκ αντίθετα αποτελείται από τέσσερις μαρμάρινους κίονες που ενώνονται μεταξύ τους με ελαφρά τεθλασμένα τόξα από μάρμαρο, ενώ είναι ελαφρά υπερυψωμένο σε σχέση με την τελική στάθμη του δαπέδου. Η στέγαση της στοάς γίνεται με ξύλινη στέγη που προεξέχει έντονα και για το λόγο αυτό στις αρχές του 20ου αιώνα διασώζεται καταγραφή με την προσθήκη περιμετρικά στης στέγης ξύλινων στύλων. (Πηγή : Ιμαρέτ-Φεϋζούλ: Επανερμηνεύοντας τα τεμένη της Άρτας, Ε. Κοντογιάννης, Αθήνα, 2014)
Στη φωτογραφία του Α. Ζάχου του 1915, η θολωτή στοά (ρεβάκ) κατά μήκος της βόρειας όψης του τζαμιού του Φαίκ Πασά.
(Πηγή : Μέσα από το φακό του Α. Ζάχου, Μουσείο Μπενάκη, 2007)