“Ως είναι γνωστό η Άρτα μέχρι το 1930 περίπου δεν είχε Δημοτική Ύδρευση και φυσικά ούτε σχετικό δίκτυο υπήρχε στην πόλη και στα σπίτια, έτσι ο κόσμος έπαιρνε νερό από τα πηγάδια (φρέατα πόσιμου νερού). Οι Αρτινοί ήταν λοιπόν αναγκασμένοι είτε να συντηρούν παλιά πηγάδια ή να κατασκευάζουν καινούργια, κυρίως ιδιωτικά, και τούτο επειδή πολλές φορές τα πηγάδια στέρευαν. Την χρονική περίοδο 1899-1905 υπήρξε μεγάλη και παρατεταμένη ανομβρία με αποτέλεσμα τα πηγάδια της Άρτας να αδειάσουν από νερό και να ξεραθούν. Από το γεγονός αυτό οι Αρτινοί ταλαιπωρήθηκαν πολύ καθώς έπρεπε να κουβαλήσουν νερό από την κοίτη του Αράχθου στα σπίτια τους, νερό που αρκετές φορές, ιδίως το καλοκαίρι, δεν ήταν πόσιμο. Έτσι δεν είναι παράξενο που η κατασκευή Υδραγωγείου αποτέλεσε σημαντικό γεγονός για την πόλη. Η σύναψη δανείου για την κατασκευή υδραγωγείου και σωληνώσεων στους κεντρικούς δρόμους της πόλης και σιγά – σιγά σε όλη την πόλη, έγινε επί δημαρχίας Γεωργίου Καζαντζή (1925-1943).. Τη μελέτη της ύδρευσης ανέλαβε ο Ανδρέας Γεωργαλάς και η εγκατάσταση του Υδραγωγείου έγινε στο μύλο Χρ. Κατσίκα, ιδιοκτησίας Γεράσιμου Χαροκόπου, εκεί περίπου που είναι σήμερα το άγαλμα του Ζέρβα. Η παραλαβή του έργου της ύδρευσης ορίστηκε για την 1η Ιουλίου 1931 και το γεγονός εορτάστηκε με πάνδημη συγκέντρωση.” (Πηγές : 1. ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΡΤΑ, Κ. Τσιλιγιάννης, 2013 & 2. ΑΡΤΙΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, Γ. Τσούτσινος, 2001)
Στη φωτογραφία «Εγκαίνια του Υδραγωγείου – 1928»(Φωτο από αρχείο Β. Μπανταλούκα όπως δημοσιεύτηκε στο Λεύκωμα ΑΡΤΑ 1881-1941, Ε. Ιντζέμπελης, Αθήνα, 2010)