“Η Σμύρνη είχε τρία κέντρα που πήγαιναν οι μουσικοί της Σμύρνης. Ήτανε του Τσακιλτζήμπαση, ήτανε και του Τεπέτση, στα Ταμπάχανα. Και στην προκυμαία, εκεί που ήτανε τα Πολιτάκια, το κέντρο το λέγανε «Μελισσουργοί». Εκεί στα Πολιτάκια, στο κέντρο, παίζανε μαζί δυο ορχήστρες. Μια από κει και μια από δω. Η από δω ήτανε για τα δημοτικά τα Σμυρναίικα. Τα Πολιτάκια ήτανε για τα ευρωπαϊκά. Έπαυε η μία απ’ τη μια, άρχιζε η άλλη, απ’ την άλλη…..Όπως οι ψαλτάδες στην εκκλησία. Και πολλές φορές, όχι μια και δυο……” Έτσι περιγράφει ο Λάμπρος Λιάβας το κοσμικό κέντρο “Μελισσουργοί” στο βιβλίο του “Το Ελληνικό τραγούδι 1821-1950”.
Τα Πολιτάκια ήταν κοσμικότατο ευρωπαϊκό κέντρο στην προκυμαία της ξακουστής και ιστορικής Σμύρνης, όπου ανθούσε ο Ελληνισμός. Στο κέντρο “Μελισσουργοί” αφεντικά ήταν οι Μελισσουργιώτες Λάμπρος Βάσης και Χρήστος Βάσης, πατέρας του θρυλικού πρωτοπυγμάχου Κώστα Βάση.
Στη φωτογραφία καρτ-ποσταλ από την προκυμαία της Σμύρνης με ημερομηνία 18 Νοεμβρίου 1904, πολύ πριν την Μικρασιατική καταστροφή, όταν η Σμύρνη χαρακτηρίζονταν ακόμη ως “Μικρό Παρίσι”.
(Φωτο & Σχόλιο από άρθρο του Κ. Μπανιά σε έντυπο του 1976)
