Αρχείο κατηγορίας Λαογραφικά και άλλα

“Στο Κάτω Γραικικό, τότε που οι νύχτες ήταν πιο βαριές και τα χωράφια άκουγαν τα μυστικά των ανθρώπων καλύτερα κι από τους ίδιους τους ανθρώπους, ζούσε ένας ριχτολόγος περίφημος: ο Γεώργιος Τριαντάφυλλος. Ήταν άντρας που διάβαζε τη Σολομονική και δεν … Συνέχεια →

“Λένε πως στα παλιά τα χρόνια, τότε που οι πέτρες είχαν μνήμη κι οι κορφές των Τζουμέρκων ψιθύριζαν μυστικά, ήταν στην Τσιούκα ένα βασίλειο τρανό και παράξενο.Ο βασιλιάς του είχε το παλάτι του στην πιο ψηλή ράχη, εκεί που τώρα … Συνέχεια →

Τα φαρμακεία της Άρτας “…….είχανε προμηθευτάς αβδελλών τους συχωρεμένους Ντάκα και Γούσια, οι οποίοι τις έβγαζαν από τον βάλτο της Μπάνης”, μας γράφει ο Ζαχαρής στο χρονογράφημά του για την Άρτα του 1930. .Στις αρχές του 19ου αιώνα οι γιατροί … Συνέχεια →

“Σαν απεράσῃ το Δεκαπενταύγουστο κ’ έρθουν τα πρωτοβρόχια στρώνονται τα σιάδια και τα πλάγια με Διώχνες, άλλες κάτασπρες, άλλες κατακίτρινες, άλλες τριανταφυλλιές. Κ’ είναι οι Διώχνες τα πρώτα και τα υστερνά, απλά και ωραία στολίδια, οπού δωρίζει ο Χινόπωρος στην … Συνέχεια →

“Ο άνεμος σφύριζε μανιασμένα στα στενά περάσματα του Διασέλου, σπρώχνοντας τις σκιές να χορεύουν στα στεφάνια και τις ρεματιές . Το μεγάλο Στεφάνι —ένας απότομος, μελιστερός γκρεμός— στεκόταν αγέρωχο, σαν να περίμενε αιώνες την ώρα του. Το χώμα του, απαλό … Συνέχεια →

Εκεί, στην όμορφη Ροδαυγή, λίγο πριν φτάσει κανείς στην Καρυδέα, απλώνεται ένας τόπος που οι παλιοί τον λένε «Κακολάγκαδο». Εκεί, κάποτε, λένε πως υπήρχε εύφορη γη, γεμάτη πλούσια σπίτια και εύπορους ανθρώπους. Ανάμεσά τους ζούσε κι ένας φτωχός πατέρας με … Συνέχεια →

Κάποτε, στα χρόνια τα παλιά, τόσο παλιά που μόνο οι πέτρες τα θυμούνται, ζούσε στη Μπρένιστα, (το σημερινό Κορφοβούνι), μια όμορφη κοπέλα, ορφανή από πατέρα και μοναχοκόρη της μάνας της. Η ζωή τους κυλούσε δύσκολα, γεμάτη φτώχεια και μόχθο, αλλά … Συνέχεια →

“Ήτανε, λέει, εδώ στα μέρη μας μια μάνα χήρα, μονάχη, με τρία σερνικά παιδιά. Κι ένα βράδυ —μοιραίο, σκοτεινό, γεμάτο σιωπή— άμα τ’ αποκοίμισε με παραμύθια και χάδια, άνοιξε την ξώπορτα, σιγά-σιγά, κι εχάθη, μες στο λυκόφως, στη γειτονιά… Μα … Συνέχεια →

“Κάποτε, στον κάμπο της Άρτας, εκεί όπου τώρα πια στέκουν μονάχα θρύλοι και πέτρες σιωπηλές, δέσποζε ένα παλάτι. Το έλεγαν Φιδόκαστρο και ήταν η κατοικία του τελευταίου βασιλιά της περιοχής, ενός άντρα ισχυρού, μα σκοτεινού, του Αλέξανδρου, που ήταν αρραβωνιασμένος … Συνέχεια →

“Αν και δεν ξέρω από ποιά σύνθετη λέξη αναπαράγεται η λέξις Κουρδοκλίστρα*, εν τούτοις όμως έτσι την λέγαμε ημείς τότε. Όταν η κάθε μάννα κούμπωνε τα δυό πισινά κουμπιά του καινούργιου ντρίλινου παντελονιού του παιδιού της, αγορασμένο από τους Εβραίους … Συνέχεια →