——————–
«Το αυτοκίνητο του Σ. ήταν μπροστά, για να μας οδηγήσει στην έκπληξη. Το ακολουθούσαμε με τα δικά μας αυτοκίνητα, και σε κάποια στιγμή καταλάβαμε ότι προσεγγίζαμε ένα χωριό. Σε λίγο, προσπεράσαμε την πινακίδα: «Πλαίσια». Για ποιο λόγο ο Σ. μας οδηγούσε στα Πλαίσια; Μήπως είχε ανακαλύψει εκεί, κανένα καλό ταβερνάκι; Είναι και καλοφαγάς! Προσπεράσαμε μερικά σπίτια και κάποια στιγμή άπλωσε το χέρι του από το ανοιχτό παράθυρο του αυτοκινήτου του και μας έδειξε προς τα ερείπια κάποιου παλιού σπιτιού, μπροστά στο οποίο ήταν κάποια πέτρινη αναμνηστική στήλη. Αλλά, δεν σταμάτησε εκεί. Συνέχισε, πιο πέρα, και σταμάτησε κοντά στην κεντρική πλατεία του χωριού. Εκεί, είδαμε μια μαρμάρινη στήλη, στην κορυφή της οποίας ήταν μια προτομή ενός κομψού άντρα. Περιμετρικά, στηριζόμενη σε τέσσερα πασαλάκια, υπήρχε μια προστατευτική αλυσίδα. Αφήσαμε τα αυτοκίνητα και πλησιάσαμε όλοι στην προτομή, κάνοντας ένα ημικύκλιο μπροστά της. Μα είναι δυνατόν; Πως και δεν το είχαμε ξανακούσει αυτό!
Η μαρμάρινη στήλη, έγραφε: «JEAN MOREAS», και από κάτω: «ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ», «1856-1910». Όλοι μας τον γνωρίζαμε, όπως όλος ο κόσμος, ως τον γνωστό Ποιητή, αλλά επίσης, και όπως όχι όλος ο κόσμος, ως Μαρτινιστή. Αλλά δεν είχαμε προσέξει, την Ηπειρωτική του καταγωγή!»
(Πηγή κειμένου : Άρθρο στο Μαρτινιστικό Τάγμα Ελλάδος. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στο λινκ http://www.martinism.gr/mart/work/jeanmoreas.htm).
Στη φωτογραφία «Η προτομή του Ποιητή Ζαν Μωρεάς, την οποία φιλοτέχνησε ο γλύπτης Παπαγιάννης από το Ελληνικό (Λοζέτσι) Ιωαννίνων με δαπάνες της Αδελφότητας Πλαισιωτών Αθηνών, στην κεντρική πλατεία του χωριού, απ’ όπου και η φωτογραφία. Τα αποκαλυπτήριά της έγιναν στις 30 Αυγούστου 1986».
Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΖΑΝ ΜΩΡΕΑΣ
————————–
«Από το οικογενειακό δέντρο που σώθηκε και παραδόθηκε στον Βασίλη Γιαννούλα, Πρόεδρο τότε της Αδελφότητας Πλαισσιωτών και Λυκειάρχη, από τον τελευταίο Παπαδιαμάντη, δημοσιογράφο, φαίνεται ότι η οικογένεια Παπαδιαμαντοπούλου, είναι η οικογένεια Μαργαρίτη Παπαδιαμάντη, Παπάς και Αγιάν Βελαέτης (τοπάρχης). Ο αείμνηστος λοιπόν Βασίλης Γιαννούλας, γράφει στα ημερολόγια της Αδελφότητας Πλαισσιωτών: «Πατριάρχης λοιπόν, ο Μαργαρίτης Παπαδιαμάντης, που είχε δυο παιδιά, το Γεώργιο και τον Διαμάντη. Μετά το θάνατό του, από τους ληστές που τον οδήγησαν στη Θέση Γρενζηλιά, φορτωμένο ένα χειρόμυλο, τη θέση του πήρε ο Γεώργιος Διαμάντης, πρωτόπαπας και προεστός. Μετά το θάνατο του αδελφού του Διαμάντη, που κρεμάστηκε στο Νάρθηκα της κεντρικής εκκλησίας, το 1642, από τους Τουρκαλβανούς, μετανάστευσε στο Αιτωλικό γιατί το κόμμα των αντιθέτων, μισούσε θανάσιμα τους Παπαδιαμάντηδες και ιεράτευσε εκεί, μέχρι το θάνατό του και ετάφη στον περίβολο της εκκλησίας των Ταξιαρχών. Από τα δύο παιδιά του δευτερότοκου γιού του, του Μαργαρίτη Παπαδιαμάντη που μετανάστευσε στο Αιτωλικό, ο Γεώργιος εγκαταστάθηκε στην Κόρινθο και ο Αναστάσιος στην Πάτρα σαν έμπορος. Πετυχημένος έμπορος ο Γεώργιος παντρεύτηκε την κόρη ιερέως και έκαμε δυο παιδιά τον Ιωάννη (1767) και την Ανθή.
Ο Ιωάννης, όπως συνηθίζουν και σήμερα οι Πελοποννήσιοι, πρόσθεσε και το «–όπουλος» στο επίθετο, για λόγους εμπορικούς και στην Πάτρα, όπου εγκαταστάθηκε, εργάστηκε σαν έμπορος κοντά στο θείο του Αναστάσιο. Σιγά-σιγά έγινε μεγαλέμπορος και συνεργάστηκε με εμπορικούς οίκους της Τεργέστης κλπ. Ο Γούδας στους (ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥΣ ΒΙΟΥΣ, ΤΟΜΟΣ Γ’ σελ. 330) γράφει ότι απέκτησε μεγάλο κύρος και πολλές τούρκικες οικογένειες του ανέθεσαν τη διαχείριση των οικονομικών συμφερόντων τους. Τότε μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και διέθεσε μεγάλα ποσά για την προετοιμασία του αγώνα. Όταν αποφασίστηκε η έναρξη του αγώνα, από το σπίτι του ακούστηκαν οι πρώτες τουφεκιές, γιατί το είχαν περικυκλώσει οι Τούρκοι. Εκεί σκοτώθηκε ο πρώτος νεκρός του αγώνα, ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, συγγενής και συγχωριανός του Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου (Γούδα βίοι παράλληλοι).
Αργότερα, αναδείχτηκε μέλος και πρόεδρος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Κυβερνήσεως και μέλος της Διοικούσης Επιτροπής της Πόλης του Μεσσολογγίου. Έπεσε μαχόμενος το βράδυ της ηρωικής εξόδου των πολιορκημένων.
Απόγονος του Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου, είναι ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος, που με το ψευδώνυμο ΖΑΝ ΜΩΡΕΑΣ, ανεδείχθη μέγας λογοτέχνης.» (Πηγή κειμένου : Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΟΥ, ΠΛΑΙΣΙΑ, ΜΕ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ», Σ. Τσελίκης, Πλαίσια Κατσανοχωρίων 2007)
Στη φωτογραφία ο Ζαν Μωρεάς, 1900 – Υδατογραφία σε χαρτί του Δημητρίου Γαλάνη (Πηγή:https://www.nationalgallery.gr/…/sulloges/zan-moreas.html)
