“…….Η πιo σημαντική όμως ανακάλυψη στα μέσα της δεκαετίας του ’60, είναι ο μεγάλος ναός που βρέθηκε στο οικόπεδο Μπακαγιάννη, στην οδό Β. Πύρρου, στην καρδιά δηλαδή της σύγχρονης πόλης αλλά και της αρχαίας, όπως έχει πιά αποδειχτεί. Ο ναός, ο οποίος σώζεται μόνο μέχρι την ευθυντηρία, γιατί όπως φαίνεται από τα πρώϊμα χριστιανικά χρόνια χρησίμευε σαν λατομείο, έχει κατεύθυνση Α-Δ και διαστάσεις 20,7 Χ 44μ. Ήταν περίπτερος, με πρόναο και σηκό, στο βάθος του οποίου βρέθηκε βάθρο από 3 δόμους για το άγαλμα ή το σύμβολο του θεού. Πάνω στην ευθυντηρία σώζεται δόμος ύψους 0,70 μ.. Από τα ελάχιστα άρχιτεκτονικά μέλη που σώθηκαν συμπεραίνουμε ότι οι κίονες και ο θριγκός ήταν πώρινοι. Με βάση κυρίως τις ομοιότητες που παρουσιάζουν οι αναλογίες του κιονοκράνου με τα κιονόκρανα του ναού της Αφαίας και της Προναίας των Δελφών, ο ναός χρονολογήθηκε γύρω στο 500 π.Χ., στους υστεροαρχαϊκούς δηλαδή χρόνους. Η ασφαλής ταύτιση του ναού έγινε πρόσφατα και επιβεβαίωσε την άποψη που είχε υποστηρίξει παλαιότερα η I. Βοκοτοπούλου…..Το 1965 κηρύχτηκε η απαλλοτρίωση του οικοπέδου. Η Υπηρεσία, για την ανάδειξη ενός τόσο σημαντικού μνημείου για την Άρτα, αλλά και γενικά για την Ήπειρο, όπου οι ναοί που έχουν βρεθεί είναι ελάχιστοι, εισηγήθηκε τροποποίηση του σχεδίου πόλης και την δημιουργία ενός ευρύτερου αρχαιολογικού χώρου στην πλατεία Κιλκίς και τις οδούς Βενιζέλου-Μάξ. Γραικού όπου στο μεταξύ είχαν βρεθεί ένας αρχαίος δρόμος, σπίτια, και λείψανα του τεμένους, πιθανώτατα, του ναού. Αντί γι’ αυτό, το 1968 ανακαλείται η απαλλοτρίωση του οικοπέδου Μπακαγιάννη. Η Εφορεία έδωσε αγώνα για να αποτρέψει την προγραμματιζόμενη ανέγερση ξενοδοχείου. Το 1972 το οικόπεδο Μπακαγιάννη απαλλοτριώθηκε. Όμως τα διπλανά οικόπεδα είχαν ήδη κτιστεί και έτσι σήμερα ο ναός ασφυκτιά ανάμεσα στις πολυκατοικίες που έχουν υψωθεί δεξιά και αριστερά.
Το 1984 η Εφορεία έκανε μία ακόμη προσπάθεια να απαλλοτριωθούν οι ακάλυπτοι χώροι των γύρω οικοπέδων, η οποία όμως δεν καρποφόρησε. Στην πενταετία 1965-1970 οι ανασκαφές που διεξήχθησαν —εκτός από την συνεχιζόμενη έρευνα του υστεροαρχαϊκού ναού— δεν ήταν πολλές. Από αυτές οι πιο σημαντικές ήταν η ανασκαφή του οικοπέδου Λέκκα-Μακρυδήμα στην πλατεία Κιλκίς, σε μικρή απόσταση από τον υστεροαρχαϊκό ναό, όπου βρέθηκε για πρώτη φορά οδός της Αμβρακίας, τμήματα σπιτιών και ένα αρχαΐο πηγάδι, καθώς και η ανασκαφή του οικοπέδου του ΟΤΕ στην πλατεία Ζέρβα όπου βρέθηκε οδός και σπίτια κλασσικών χρόνων, ενώ σε μεγαλύτερο βάθος βρέθηκαν αρχαϊκά σπίτια (6ου αι. π.Χ.) και δρόμος, την χάραξη του οποίου όπως φαίνεται ακολούθησε και η κλασσική οδός. Το πιό σημαντικό όμως στοιχείο αυτής της ανασκαφής ήταν η διαπίστωση στρώματος με κορινθιακά όστρακα 8ου αι. π.Χ. και όστρακα εγχώριας αμαυρόχρωμης κεραμεικής σε όλη την έκταση του οικοπέδου, γεγονός που τεκμηριώνει την κορινθιακή εγκατάσταση στην Αμβρακία σε χρόνους προγενέστερους από την επίσημη ίδρυση της πόλης στα τέλη του 7ου αι. π.Χ.. ” (Πηγή : Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Παρασκευής Καρατζένη με τίτλο “Η αρχαιολογική έρυνα στην Άρτα”, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του Μ/Φ Συλλόγου ΣΚΟΥΦΑΣ, τεύχη 80-81, Άρτα, 1993)
Στην φωτογραφία “Άποψη του Ναού του Απόλλωνα από ΝΑ (από την οδό Βασ. Πύρρου), κατά την ανασκαφή του 1969”. Όπως βλέπουμε οι πολυκατοικίες επί της οδού Μάξιμου Γραικού δεν είχαν ακόμη ανεγερθεί. (Πηγή : ΑΜΒΡΑΚΙΑ, Η ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ, Έκδοση Υπουργείο Πολιτισμού, Εφορεία Αρχαιοτήτων Άρτας, Άρτα, 2015)
…και άποψη του Ναού του Απόλλωνα σήμερα. (Πηγή : https://www.archaiologia.gr/)
