Τα δέρματα ήταν ένα από τα προιόντα της περιοχής της Άρτας για τα οποία οι Γάλλοι, ήδη από την αρχή της εγκατάστασης του Γαλλικού Προξενείου στην Άρτα το 1702 , έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Και τούτο γιατί στην περιοχή αφ’ ενός μεν εκτρέφονταν μεγάλος αριθμός οικόσιτων ζώων κάθε είδους, αφ’ ετέρου δε στα μεγάλα δάση της περιοχής το κυνήγι ήταν πλούσιο….
Γράφει ο Γ. Σιόροκας στο βιβλίο του “Το Γαλλικό Προξενείο της Άρτας”: “Περισσότερο ενδιαφέρον παρουσίαζε για τους Γάλλους της Άρτας το εμπόριο των δερμάτων. Ήδη από το 1704, ο γραμματέας του προξενείου P. Granier επισήμανε ότι τα βουβαλοδέρματα των 18, των 20 και των 22 οκάδων πουλιώνταν στην Άρτα σε λογικές τιμές και ότι θα μπορούσε να βρει κανείς εκεί αρκετές ποσότητες. Ο πρόξενος G. Dubroka δίνει πιο συγκεκριμένες πληροφορίες. Σύμφωνα μ’ αυτές, οι εξαγωγικές δυνατότητες του προξενείου του έφταναν στις 3 – 4.000 βουβαλοδέρματα το καθένα είχε βάρος 75-80 λίβρες και στοίχιζε 4 – 4 ½ πιάστρα. Τα δέρματα αυτά μεταφέρονταν στη Ραγούζα και την Αγκώνα, όπου πουλιώνταν 3 τσεκίνια το καθένα.
Σ’ όλη τη διάρκεια του 18ου αιώνα τα γαλλικά καράβια δεν έπαυαν να φορτώνουν στην Άρτα ποσότητες δερμάτων από βόδια, κατσίκια, λαγούς, αλεπούδες, καθώς και το είδος εκείνο που έμοιαζε με τα φημισμένα δέρματα της Κόρντοβας, τα γνωστά cordouans η αλλιώς “μαροκινά” δέρματα, που ήταν ιδιαίτερα λεπτά και στιλπνά. Συνήθως ήταν δέρματα από κατσίκα ή τράγο και από τον 16ο αιώνα άρχισαν να χρησιμοποιούνται κυρίως στην πολυτελή βιβλιοδεσία. Τα δέρματα αυτά φορτώνονταν στην Άρτα για λογαριασμό Γάλλων ή Ελλήνων εμπόρων, με προορισμό τη Μασσαλία ή τα ιταλικά λιμάνια.”. (Πηγή : ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ ΤΗς ΑΡΤΑΣ (1702 – 1789), Γ. Σιόροκας, Ιωάννινα, 1981)
Στη φωτογραφία “Μια εμπορική επιστολή του Ορέστη Καλόγηρου που γράφει για μια προσφορά από 2000 δέρματα κατσικιών στον Χρήστο Τσέτη στην Άρτα με ημερομηνία 5 Ιουνίου 1926. Ο Ορέστης Καλόγηρος (Ιωάννινα 1881 – Θεσσαλονίκη 1958) δραστηριοποιήθηκε ως δερματέμπορος στα Γιάννενα από περίπου τα μέσα της δεκαετίας του 1910 μέχρι το 1930 που πτώχευσε. Ο δε Χρήστος Τσέτης, σύμφωνα με τον κατάλογο των επαγγελματιών της Άρτας μεταξύ 1920 – 1929, έκανε εξαγωγές εγχώριων προιόντων. (Πηγή : Οικογενειακό αρχείο κ. Ορέστη Καλογήρου, που τον ευχαριστώ θερμά για τα δυο αυτά αρχειακά τεκμήρια που αποδεικνύουν ότι το εμπόριο δερμάτων στην Άρτα ήταν ακόμη ακμαίο στις αρχές του 20ου αιώνα!)
Όπως φαίνεται από τα δυο επιστολόχαρτα, ο Ορέστης Καλόγηρος μάλλον ενεργούσε ως εμπορικός αντιπρόσωπος της εταιρείας “Δημητριάδη” στα Γιάννενα. Ο Δημητράκης Ν. Δημητριάδης, σύμφωνα με άλλα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του ο εγγονός του κ. Ορέστης Καλογήρου, κατάγονταν από την περιοχή της Άρτας και η εταιρεία του βρισκόνταν στην Αθήνα.
