Αρχείο κατηγορίας Λαογραφικά και άλλα

————————-“Η μεταβυζαντινή Ηπειρωτική κεραμική, που είχε φτάσει σε αξιόλογο καλλιτεχνικό επίπεδο, ιδιαίτερα στα κεραμικά εργαστήρια της Άρτας, με το κλείσιμο του 18ου αιώνα σβήνει, καθώς οι συνεχιζόμενες καταπιέσεις και τα αποτυχημένα απελευθερωτικά κινήματα οδηγούσαν κλιμακωτά στο τέρμα της «χρυσής εποχής» … Συνέχεια →

——————————-Η σύσταση των Ελληνικών Ταχυδρομείων έγινε σχεδόν αμέσως μετά την επανάσταση του 1821 και την απελευθέρωση της χώρας από την τουρκοκρατία. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1828, ο Κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας υπογράφει ψήφισμα «Περί συστάσεως τακτικής ταχυδρομικής συγκοινωνίας», ιδρύοντας το … Συνέχεια →

————“Παντού άλλού τόν λένε «πελαργό ή λελέκι». Στην Ήπειρο όμως τόν θέλουν «λέλεκα» (πληθ. λελεκάδες). Και τόν λένε έτσι, γιατί ή λέξις αύτή έχει καί κάτι τό μεγεθυντικό καί…… ψηλοπόδαρο μέσα της. “Εναν πολύ ψηλό και «τσακνοπόδαρο» άντρα, δέ λες … Συνέχεια →

—————————-“Τα καραβάνια συνήθως αποτελούνταν από 10 μέχρι 40 ζώα, από τα οποία τα περισσότερα ήταν μουλάρια καθώς αυτά ήταν πιο ανθεκτικά από τα άλογα. Κάθε μεγάλο καραβάνι, κατά την πορεία και σύμφωνα με τους κανόνες του συναφιού, είχε το δικαίωμα … Συνέχεια →

—————————-“Τα προπόδια ήταν κυρίως καθημερινά και εργατικά υποδήματα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχαν χρησιμοποιηθεί και ως επίσημα υποδήματα από το 1940 μέχρι και το 1943. Κατασκευάζονταν κατά τη διάρκεια της κατοχής είτε από τους τσαγκάρηδες του χωριού, είτε … Συνέχεια →

———————–Οι Γυρολόγοι ή Πραματευτάδες έφερναν παλιά στα χωριά, ότι μπορούσε να φανταστεί κανείς : υφάσματα με τον πήχη, πουκάμισα, κάλτσες, κλωστές, εσώρουχα, κουμπιά, λάστιχο, κουβαρίστρες, τσατσάρες, χτένια, βαφές, λευκά είδη για την προίκα των ανύπαντρων κοριτσιών. Η πληρωμή γίνονταν συνήθως … Συνέχεια →

———————-“Τα παιδιά -αγόρια και κορίτσια- των Δημοτικών και Γυμνασίων της πόλης συνήθιζαν να παίζουν προπολεμικά, διάφορα παιγνίδια. Επίσης τα εξωσχολικά παιγνίδια έπαιρναν μεγάλη έκταση κατά τις γιορτές. Των δε καλοκαιρινών διακοπών τα παιγνίδια καθημερινά έδιναν κι έπαιρναν στις πλατείες της … Συνέχεια →

Τις δυο πρώτες δεκαετίες του 20ού αι. όπως όλα τα ρούχα έτσι και οι ποδιές ήταν κατασκευασμένες στον αργαλειό, εξ’ ολοκλήρου από υλικά που χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες στα Τζουμέρκα από εγχώριες ακατέργαστες πρώτες ύλες της περιοχής.«Γυναίκα χωρίς ποδιά, ποτέ δεν … Συνέχεια →

————————————-“………….Η νοικοκυρά του σπιτιού, παρ’ όλες τις εργασίες της ημέρας, είχε έτοιμες πίτες, αυγά βρασμένα, τυρί, ντομάτες που μοσχοβόλαγαν, ελιές, κοκορέτσι, μεζέδες καλομαγειρεμένου κρέατος, τηγανίτες καμωμένες με τσίπουρο, άσπρο, καλό αλεύρι ξεσιττισμένο και με ζάχαρη επάνω και τις έδινε μέσα … Συνέχεια →

———————-Ο σπιτικός φούρνος ήταν μικρή πολυτέλεια στα χωριά των Τζουμέρκων και του Γαβρόβου. Οι πιο πολλοί ετοίμαζαν το ψωμί τους πάνω στο χώμα ή στη ζεστή πλάκα στο τζάκι, μια σταχτοκουλούρα χωρίς προζύμι, που κάποτε η οικογένεια την έτρωγε μόνο … Συνέχεια →