Πλατεία Σκουφά

Αναμνηστική φωτογραφία στην Πλατεία Σκουφά, μπροστά στην Παρηγορήτισσα. (Φωτο από ebay)

Δημοσιεύθηκε στη Οι Πλατείες | Σχολιάστε

1956 – Απόφοιτοι 8ης Γυμνασίου Άρτης στον προαύλιο χώρο της Παρηγορήτισσας

Αριστερά : Γ. Σαπρίκης (οφθαλμίατρος), Ν. Ναζόπουλος (επαγγελματίας), Ν. Δρόσος (Δ.Υ.), Ν. Κοσσυβάκης (οδοντίατρος), Γ. Μανακανάτας, Τάκης Δήμου (Συνταγματάρχης Π/Σ), Γεώργιος Δ.  Χουλιάρας (Σινέ ΑΛΕΞ), Ευγένιος Λουτσάρης (κτηνίατρος), Λάμπρος Χ. Ρίζος (Νομικός, Νομάρχης Άρτης), Λάκης Πανούσης, Ευάγγελος Κόκκινος (δάσκαλος), Μάριος Σ. Έξαρχος, Βασίλειος Κορίνης (Α.Τ.Ε.), Σπ. Στάικος (Γεωπόνος), Χρήστος Χούσος (φιλόλογος), Ηλίας Κατσιμπόκης (πολιτικός μηχανικός), Παναγιώτης Τατσόπουλος (νομικός), Ιωάννης Σούρλας (βιοτέχνης), Νίκος Ρίγγας (νομικός) Γεώργιος Στεργίου (παραγωγός ελλ. ταινιών), Κων/νος Τζίμας(Υπ. Νομαρχίας), Κων/νος Λυγεράτος, κ.α. (Φωτο από αρχείο Χ. Χούσου, Παρουσίαση Κ. Μπανιάς)

Δημοσιεύθηκε στη Η Εκπαίδευση στην Άρτα | Σχολιάστε

Δημήτριος Α. Σκλαβούνος

“Δημήτριος Α. Σκλαβούνος, Εξ Άρτης, Ενδόξως πεσών εν Οσνίτσανη της Μακεδονίας την 7 Μαίου 1906”.

Η μάχη του Καστανόφυτου, (πρώην Οσνίτσανη) που αποτελεί μέρος μαχών της περιόδου του Μακεδονικού Αγώνα, έλαβε χώρα στις 7 Μαίου 1906 μεταξύ ένοπλων ελληνικών, βουλγαρικών και οθωμανικών τμημάτων στο Καστανόφυτο Καστοριάς.
Αποτελεί μια από τις πιο γνωστές και σημαντικές μάχες της περιόδου, η οποία αναγνωρίστηκε από την ελληνική Πολιτεία με το «Β.Δ. 709/1960» (Φ.Ε.Κ. 183/19.11.1960) το οποίο καθιέρωσε και την τέλεση ετήσιου επίσημου μνημόσυνου «Υπέρ των εν πολέμοις πεσόντων εν Καστανοφύτω Μακεδονομάχους». (Πηγή Φωτογραφίας : Ιστορικός Συλλέκτης Βέροιας)

Δημοσιεύθηκε στη Οι Αρτινοί στον πόλεμο του '22 & τον πόλεμο της Κορέας | Σχολιάστε

Παναμβρακικός 1930-32

Είναι παιδιά που φοιτούσαν στην Ιερατική Σχολή της Κέρκυρας από το 1925-1927. Όταν η Σχολή έκλεισε το 1929, ήρθαν στην Ιερατική Σχολή της Άρτας. Νίκος Τσάνης (Νομικός – Φιλόλογος – Θεολόγος, υποψήφιος για Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας), Ηλίας Λυκόκας (Δάσκαλος), Ελευθέριος Γκουβέλης (Φιλόλογος), Κων/νος Δράμης (Φιλόλογος), Γεώργιος Σταθάκης, Ιωάννης Γκιώνης (Δάσκαλος), Κων/νος Δέδες (Δάσκαλος), Κων/νος Τομπουλίδης,Π. Κορώσης (Γεωπόνος), Θωμάς Τσούλας (Γεωπόνος), Κων/νος Μαργαρίτης ή Λάμπρος Θεοφυλακτόπουλος. Στην άκρη αριστερά ο Κων/νος Τζίμας, δάσκαλος της Ιερατικής και του Οικοτροφείου Άρτης. (Φωτο από αρχείο Κ. Δέδε, Παρουσίαση Κ. Μπανιάς)

Δημοσιεύθηκε στη Η ομάδα του Παναμβρακικού | Σχολιάστε

1950ς – Ταμπακιάδες

Θρησκευτική εκδήλωση, κατά πάσα πιθανότητα στον Άγιο Νικόλαο, στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Σε πρώτο πλάνο διακρίνεται ο τότε Μητροπολίτης Άρτης Σεραφείμ (κατά κόσμο Βησσαρίων Τίκας), ο παπα-Κώστας Μπουρνάκας και πίσω του ο Θεόδωρος Σπανός. (Φωτο από αρχείο Τάκη Ζαρκαλή)

Δημοσιεύθηκε στη Οι Συνοικίες | Σχολιάστε

Παρατηρήσεις για τον Κόλπο της Άρτας – Στο Δέλτα του Αράχθου

“……..Η ίδια χαμηλή ακτή συνεχίζεται και πάλι πέρα ​​από το Κορακονήσι, με τάση προς τα Β.Α. αλλά τώρα ίσως λιγότερη σταθερή από ό,τι στα δυτικά, ώσπου φτάνουμε στις παλιές εκβολές του ποταμού Άρτα, που τώρα ονομάζονται Παλαιά Μπούκα. Μεγάλες επιφάνειες από σκληρή μαύρη λάσπη και αγριόχορτα κάνουν την ακτή να μην μπορεί πλέον να καθοριστεί, ούτε να προσεγγιστεί ακόμη και με κανό. Μια αμμώδης μυτερή προεξοχή απλώνεται προς τα νότια, στο άκρο της οποίας φαίνονται σαν νησιά κομμάτια από βούρλα, και περνώντας γύρω απ’ αυτά, φτάνουμε στο σημερινό στόμιο του Άρτα, τον αρχαίο Άραχθο, που εμποδίζεται από βάλτους και ρηχά νερά,  ελάχιστα προσβάσιμα ακόμα και σε σκάφη. Αλλά διασχίζοντας αυτό το κομμάτι βρίσκουμε δεκαέξι ή δεκαεπτά πόδια, και σπάνια λιγότερο από δέκα στο κανάλι του νερού, για μια απόσταση έξι μιλίων προς τα πάνω στο ποτάμι. Στην είσοδο, το πλάτος του είναι περίπου εξήντα γιάρδες, αλλά σύντομα γίνεται πολύ πιο στενό. Οι όχθες είναι εναλλάξ απόκρημνες και χαμηλές, καθώς η στροφορμή του ποταμού εκτοξεύει την ταχύτητα του ρεύματος του ποταμού.

Περνώντας από τις αμμώδεις επίπεδες εκτάσεις  στο στόμιο του ποταμού, οι όχθες εμφανίζουν πλούσιες προσχώσεις, αλλά λόγω της αραιότητας του πληθυσμού στην περιοχή δεν είναι πολύ καλλιεργημένες. Το καλαμπόκι που βρήκαμε όρθιο ήταν ολόστεκο, πλούσιο και κατάλληλο για κοπή στα τέλη Ιουνίου. Στην Άρτα, πράγματι, ο θερισμός είχε ήδη αρχίσει. Περίπου έξι μίλια πάνω από το ποτάμι, αν και μόνο ενάμισι σε απ’ ευθείας γραμμή, ένα τέταρτο του μιλίου από την ανατολική όχθη βρίσκεται το χωριό Kουμένο, που αποτελείται από περίπου ογδόντα καλύβες, πολύ όμορφα τοποθετημένες ανάμεσα σε οπωροφόρα δέντρα, και τα γειτονικά χωράφια καλά καλλιεργημένα. Το ρεύμα έτρεχε περίπου με ένα και μισό μίλι  την ώρα. Οι όχθες, που έχουν ύψος περίπου δέκα πόδια, είναι σαν κυψελίδες  από τα χελιδόνια, που χτίζουν τις φωλιές τους σε αυτές. Οι μουριές, κόκκινες και λευκές, και το φυτό γλυκόριζας, είναι πολύ άφθονα. Τρία μίλια ψηλότερα, αλλά στη δυτική όχθη, βρίσκεται το χωριό Νεοχώρι (ή νέο χωριό), πιο μικροσκοπικό από το Kumano. Το ποτάμι εδώ γίνεται ρηχό χωρίς πάνω από πέντε πόδια στο βαθύτερο μέρος, και με πολλά εμπόδια από τα βούρλα. Παίρνει μια πολύ κυκλική κατεύθυνση προς τα Β.Α., αλλά επιστρέφει στο χωριό Πάχη Κάλαμο, επίσης στη δυτική όχθη, που βρίσκεται περίπου δύο μίλια βόρεια του Νέου Χωριού. Εδώ το ποτάμι δεν είναι πάνω από είκοσι γιάρδες σε πλάτος που  περικλείεται ανάμεσα σε όχθες δεκαπέντε πόδια σε ύψος και είναι πλωτό μόνο για κανό….” (Πηγή :Observations on the Gulf of Arta, Made in 1830, Author(s): James Wolfe, Source: The Journal of the Royal Geographical Society of London , 1833, Vol. 3 (1833), pp. 77-94 Published by: Wiley on behalf of The Royal Geographical Society (with the Institute of British Geographers)

Στη φωτογραφία ο Ποταμός Άραχθος από τη νότια πλευρά μετά από 100 χρόνια – Παχυκάλαμος 1931. (Φωτο από αρχείο Τάκη Ζαρκαλή)

Δημοσιεύθηκε στη Περιηγητές που πέρασαν από την Άρτα | Σχολιάστε

Άρτα, 13 Απριλίου 1955

Από αριστερά Κων/νος Λυγεράτος, Κώστας Γιαννάκης, Δημήτριος Χούσος, Ανδρέας Παπαδημητρίου, Βασίλης Μπαρτζώκας, Κωστάκης Τζαχρήστας.

Κάτω αριστερά: Γεώργιος Μανακανάτας, Αθανάσιος Γιαννάκης, Γεώργιος Παπαϊωάννου, Κων/νος Δρόσος, Γεώργιος Παπανικολάου. Ο πιτσιρίκος είναι ο μετέπειτα σούπερ γκολτζής του Παναμβρακικού Παναγιώτης Γ. Σακκάς.(Φωτο από αρχείο Τάκη Χούσου, Παρουσίαση Κ. Μπανιάς)

Κι εδώ περισσότερες λεπτομέρειες για τα εικονιζόμενα πρόσωπα….

Δημοσιεύθηκε στη Οι άλλες ομάδες | Σχολιάστε

Το Γεφύρι της Άρτας

Το Γεφύρι Της Άρτας σε παλιά επιχρωματισμένη φωτογραφία. (Φωτο από προσωπική συλλογή Α.Γ.Κ.)

Δημοσιεύθηκε στη Το Γεφύρι της Άρτας και ο Άραχθος Ποταμός | Σχολιάστε

“Οι  Καραϊσκάκηδες “

Στο βιβλίο του Ν.Γ.Κοσσυβάκη «Η Τρίτη Αλήθεια» (2001) διαβάζουμε : «Το βράδυ (Γενάρης του ’43) έμεινα στου Δ. Τρίμπου, μεγάλου κτηνοτρόφου και παράγοντα της Σκουληκαριάς.  Εδώ έμαθα πως σχημάτισαν αντάρτικη ομάδα με την επωνυμία «Καραϊσκάκης» υπό τας διαταγάς του Λάζαρου Τρίμπου». Ο Λάζαρος Δ. Τρίμπος, αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, γεννήθηκε το 1917 στη Σκουληκαριά. Σύμφωνα με τα γραφόμενα του Ν. Ντασκαγιάννη (2009) ο Λ. Τρίμπος τον Ιούλιο του 1942 οργάνωσε την πρώτη ομάδα «Καραϊσκάκηδων» ανταρτών με παλληκάρια από τη Σκουληκαριά, το Κλειδί, το Βελετζικό, τη Φλωριάδα, το Κομπότι και άλλες περιοχές. Τα αρμάτωσε με όπλα που του παρέδωσε κρυφά ο εισαγγελέας Άρτης Καπετανάκης, τα οποία ανήκαν σε ληστές της περιοχής. Ορκίστηκαν στο Ιερό Ευαγγέλιο του Μοναστηριού όπου γεννήθηκε ο Γ. Καραϊσκάκης από τον ιερέα της Σκουληκαριάς Παπα-Γιάννη Λαμπράκη, συνεχίζοντας την πλούσια επαναστατική δράση των προγόνων τους.  Ωστόσο πιο κάτω στο βιβλίο του ο Ν. Κοσσυβάκης γράφει : «Το Τάγμα «Καραϊσκάκη» άρχισε να συγκροτείται έπειτα από έφιππη περιοδεία του Πατέρα μου (Γρηγόρη Κοσσυβάκη)  και του καπετάν Κόζιακα (Θωμά Πάλλα), σε όλα τα χωριά της περιφέρειας. Οι πρώτοι εθελοντές ήσαν περίπου 100 και απετέλεσαν τον πυρήνα της οργάνωσης του τάγματος. Αλλά, χρειάζονται κι άλλοι και ο «δαιμόνιος» Κόζιακας εφάρμοσε ένα πρωτότυπο σύστημα στρατολογίας….. Σε κάθε χωριό, έκανε συγκέντρωση των κατοίκων και έβαλε επιτροπές… γυναικών(!!!)  που διάλεγαν έναν άντρα 20-25 ετών από κάθε οικογένεια.  Έτσι, οι άντρες  κάθε οικογένειας φιλοτιμούμενοι, κατατάχτηκαν στο Τάγμα «Καραϊσκάκη»…. Μέσα στον Ιούνιο – Ιούλιο, το «Σώμα», όπως ελέγετο στην αρχή, είχε περίπου 500 άνδρες. Έδρα του έγινε η Άνω Καλεντίνη, με καπετάνιο τον γέρο πατέρα μου  (ήταν ήδη τότε, 70 ετών…), στρατιωτικό τον Γεράσιμο Μαλτέζο (Τζουμερκιώτη) και πολιτικό τον Αλέκο Κουτσούκαλη (στέλεχος του ΚΚΕ)». Την ίδια τακτική εφάρμοσε ο Κόζιακας και στα κάτω χωριά του κάμπου της Άρτας, όπου δημιούργησε το «Σώμα Σκουφά»….». Μετά τον Γρ. Κοσσυβάκη ανέλαβε το απόσπασμα «Καραϊσκάκη» ο Γεράσιμος Μαλτέζος και το οργάνωσε σε αξιόμαχο τάγμα και Σύνταγμα (3/40). Στο βιβλίο του ο Γ. Μαλτέζος  (1987) γράφει : «Η στρατολογία των αποσπασμάτων Καραϊσκάκη και Σκουφά έγινε με ιδιόμορφο τρόπο με τις Επιτροπές γερόντων των χωριών….» και «Η πλειοψηφία των ανταρτών των αποσπασμάτων Σκουφά και Καραϊσκάκη κατατάχτηκε εθελοντικά….». (Πηγές : 1. Η ΤΡΙΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Ν. Γ. Κοσσυβάκης, Αθήνα, 2001, 2. ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ, Ν.Ντασκαγιάννης, Αθήνα, 2009 και 3. Ε.Α.Μ.-Ε.Λ.Α.Σ., Γ. Μαλτέζος, Βόλος, 1987)

Στη φωτογραφία “Αγωνιστές του «τάγματος Καραϊσκάκη» 11, 3/40 του ΕΛΑΣ στην Άνω Πέτρα το 1944”. Από αριστερά προς τα δεξιά. Όρθιοι πρώτη σειρά: Γιάννης Κοσυφάκης, Μεγαλόχαρη Άρτης, Αλέκος Κουτσούκαλης, Ελάτη (Σεκλίστα) Άρτης, Γιώργος Πανής, Δημαργιό Άρτης, Χάρης Παπαγιάννης, Πλατανούσα Άρτης, Γιώργος Σουμελίδης, Θεσσαλονίκη, Δημήτρης Κονδώρος, (Έκτορας), Δερβίζιανα Λάκκας – Σουλίου, Γεράσιμος Μαλτέζος (Τζουμερκιώτης), Άνω Πέτρα Άρτης, Γιώργος Νικολάου (Νώντας), Γιάννενα, Χριστόφορος Τσιούρης, Πέτρα Άρτης. Ανάμεσα στους Χάρη Παπαγιάννη και Γ. Σουμελίση ο Βαγγέλης Γκαρτζονίκος, Γιάννενα, ανάμεσα στο Γ. Σουμελίδη και Δ. Κονδώρο ο Κώστας Λιούκας (Μυγδαλιάς), Θεοδώριανα Άρτης.

Καθιστοί Α’ σειρά: Αρχιμήδης Φλώρος (Μήδης), Κτιστάδες Άρτης, Γιώργος Παπαδάς (Νησιώτης), Κυψέλη (Χόσεψη) Άρτης, Κώστας Ντάλας, Πιστιανά Άρτης, Γιάννης Φωτινιάτης (Φωτονιάτας?) (Περάνθης) Άρτα. (Πηγή : Περιοδικό “Εθνική Αντίσταση”, έκτακτη έκδοση, Συλλογή 45, Μάης 1985)

Δημοσιεύθηκε στη Η Άρτα στην κατοχή και την Αντίσταση | Σχολιάστε

Ο Ν. Ζέρβας επιχειρεί να εγκαταστήσει το αρχηγείο του στη Σκουληκαριά

Σύμφωνα με τις σημειώσεις που μας εμπιστεύθηκε ο καθηγητής Ηλίας Μπάκος, ο Ν. Ζέρβας εκδιωχθείς από το Βάλτο, προσπάθησε αρχικά να στήσει το αρχηγείο του στη Σκουληκαριά. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από την έκθεση του οπλαρχηγού του Ε.Δ.Ε.Σ. του Συντάγματος Ξηροβουνίου Αλέξανδρου Παπαδόπουλου που δημοσιεύσαμε στις 30/3/2022 όπου καταγράφεται το εξής:  «Εμφανισθέντος του κινήματος του στρατηγού Ζέρβα, τον Νοέμβριον του 1942 εις Σκουληκαριάν Άρτης, μετέβην εις Άρταν, ίνα επιτύχω μετ’ αυτού επαφήν, την οποίαν δυστυχώς δεν κατώρθωσα. Την 22αν Δεκεμβρίου 1942, παραλαβών μεθ’ εαυτού και τον εξάδελφόν μου Παππά Γρηγόριον εκ Γοργομύλου, ανεχώρησα προς Τζουμέρκα, διά συνάντησιν μετά του στρατηγού Ζέρβα. Μετά τριήμερον πορείαν συνήντησα τούτον εις Μεγαλόχαρην ‘Αρτης (Αχελώος).

Γράφει λοιπόν ο Ηλίας Μπάκος: «Ο Ν. Ζέρβας αρχικά εγκατέστησε το αρχηγείο του στη Σκουληκαριά στο σπίτι του δασκάλου Κώτσιου Στούμπου. Η παρουσία του ως αρχηγού της Εθνικής Αντιστάσεως αιφνιδίασε τους «Καραϊσκάκηδες» και μερικούς άλλους και προκάλεσε σοβαρές αντιδράσεις. (Να σημειώσουμε εδώ ότι σύμφωνα με τα λεγόμενα του καθηγητή Ηλία Μπάκου, οι Καραϊσκάκηδες, 138 άτομα τότε από Άνω και Κάτω Ραδοβύζια , ήταν μάλλον αριστεροί, ο Μήτσιο Τρίμπος ήταν βασιλικός και ο Κώτσιο Στούμπος βενιζελικός).   Εν μέσω αυτών ευρέθη ο Μήτσιος Τρίμπος, ο οποίος επήρε πρωτοβουλία συμφιλιώσεως. Μετέβη στην οικία του Κώτσιου Στούμπου για να διαπραγματευτεί το θέμα με τον Ν. Ζέρβα ακολουθούμενος από ομάδα αντιδραστικών, αποφασισμένων για όλα. Ο Ζέρβας αντέδρασε αποφασιστικά κατά του Μήτσιου Τρίμπου, ευτυχώς όμως απεφεύχθη το μοιραίο με παρέμβαση του αδελφού του Ζέρβα και στη συνέχεια ο Δημήτριος – Μήτσιο Τρίμπος, ως άλλος  Νέστωρ καθησύχασε προς στιγμήν την δολοφονική ομάδα κατά του Ζέρβα και απεφεύχθη η αιματοχυσία στο χωριό, χάρη του σώφρονος Μήτσιου Τρίμπου.

Το γεγονός αυτό υποχρέωσε τον Ν. Ζέρβα να μεταφέρει το αρχηγείο του στην Μεγαλόχαρη στην οικία του Γρ. Κοσυβάκη. Και πάλιν οι αντιδρώντες έστησαν ενέδρα με χειροβομβίδες στον Άη-Λιά, στο δρόμο που θα περνούσε ο Ζέρβας με την ομάδα του. Αλλά ο Μήτσιο -Τρίμπος, γνώστης των δολοφονικών προθέσεων των αντιδρώντων,  έδωσε συνοδηγό στον Ν. Ζέρβα τον γιό του Λάζαρο Τρίμπο, αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού και ηγετικό μέλος των «Καραισκάκηδων», με τη βεβαιότητα ότι κανείς δεν ήθελε τον θάνατο του Ζέρβα μετά του Λαζάρου Τρίμπου. Όταν έφτασε η πομπή στον Άη-Λιά ο Ζέρβας διαμαρτυρήθηκε με αυστηρό τρόπο στο Λάζαρο για την παρουσία του. Ο Λάζαρος σήκωσε το κεφάλι του  προς τον καβαλάρη Ζέρβα και ακριβώς πάνω από τα κεφάλια τους είδε σκαρφαλωμένο στον έλατο τον επίδοξο δολοφόνο με τις χειροβομβίδες στο χέρι και με ύφος απολογητικό λέγει στο Ζέρβα : «Αρχηγέ να γιατί είμαι εδώ», και έδειξε με το χέρι του τον άνθρωπο που θα προσπαθούσε  να τον δολοφονήσει.  Με την τολμηρή αυτή παρέμβαση και πρόληψη του Μήτσιου Τρίμπου απεφεύχθη και η δεύτερη πράξη – σχέδιο δολοφονίας του Ν. Ζέρβα και ιδρυτού του Ε.Δ.Ε.Σ.»(Πηγή : Θύμησες Ηλία Μπάκου από τις προσωπικές του σημειώσεις, όπως τις διηγούνταν οι πρωταγωνιστές των γεγονότων στη Σκουληκαριά, και όπως καταγράφηκαν στο βιβλίο του ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ-ΜΗΤΣΙΟΥ ΤΡΙΜΠΟΥ, Η. Μπάκος, Αθήνα, 2021)

Στη φωτογραφία “Ο Λάζαρος Τρίμπος”, που ξεκίνησε τ’ αντάρτικο «απ’ τη βρύση τη βακούφικη» κι’ όρκισε τα παλληκάρια του, ως «Καραισκάκηδες» αντάρτες, στο Μοναστήρι της Σκουληκαριάς. Με το τμήμα του πήρε μέρος σε πολλές μάχες, όπου διακρίθηκε πολεμώντας όρθιος κατά των κατακτητών. Έπεσε ηρωικά στη Μάχη της Μενίνας Θεσπρωτίας κατά των Γερμανών στις 17 Αυγούστου 1944. (Φωτο & κείμενο από το βιβλίο του Ν. Ντασκαγιάννη ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ, Αθήνα, 2009)

Δημοσιεύθηκε στη Η Άρτα στην κατοχή και την Αντίσταση | Σχολιάστε