“Χωρίον Βασταβέτσι, κείμενον επί πετρώδους εδάφους. Οικείται υπό 125 οικογενειών ων οι άνδρες μετέρχονται τον γεωργόν, κτηνοτρόφον και ανθρακοποιόν. Έχει εκκλησίαν και δύο παντοπωλεία, υδρεύεται δ’ εκ μικρών πηγών υδάτων αίτινες όμως διατηρούσι και το έαρ το ύδωρ των….Από τούτου δε κατωφερής λίαν και σιγματοειδώς βαίνουσα οδός επί ανωμάλου εδάφους, φέρει εις το επί του ποταμού Αράχθου σχηματιζόμενον πόρον…” (Πηγή : ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΝ ΗΠΕΙΡΟΥ, Ν. Σχινάς, Εν Αθήναις, 1897)
Στη φωτογραφία «Το Πετροβούνι, η γενέτειρα του Κατσαντώνη – 1938». (Η φωτογραφία είναι του Σ. Μελετζή)
“Ο θερινός κινηματογράφος είναι ένα όνειρο”. Το όνειρο για το οποίο κάνει λόγο ο Θόδωρος Ρίγγας ξεκινάει το 1916, όταν σε μια μάντρα της πλατείας Συντάγματος λειτουργεί για πρώτη φορά θερινός κινηματογράφος, με μια χειροκίνητη μηχανή προβολής των 8 χιλιοστών που χειρίζονταν δύο Γάλλοι κινηματογραφιστές της εταιρίας «Πατέ». Πολύ σύντομα, πολλά θέατρα θα μετατραπούν σε κινηματογραφικές αίθουσες και πολλά ακόμη θα λειτουργούν εκ περιτροπής, ανεβάζοντας και παραστάσεις, προβάλλοντας και ταινίες. Επί σειρά ετών ο Θόδωρος Ρίγγας, διετέλεσε Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Επαγγελματιών Θερινών Κινηματογράφων (ΠΕΕΘΚ) δίνοντας αγώνες για την αντιμετώπιση των τεράστιων προβλημάτων του κλάδου του. Σε ότι αφορά την προώθηση και στήριξη ταινιών, μια από τις τεράστιες επιτυχίες του Θ. Ρίγγα είναι η περίπτωση της ταινίας «Σινεμά ο Παράδεισος» του Τζουζέπε Τορνατόρε. «Όταν πρωτοείδε την ταινία στον κινηματογράφο – τον δικό του κινηματογράφο – έμεινε έκπληκτος. Ήταν σαν να έβλεπε την ιστορία της ζωής του. Άλλαζαν λίγο τα ονόματα, οι χώροι, αλλά όλα τα άλλα ήταν όμοια. Συγκινήθηκε κι αποφάσισε να συνεχίσει να προβάλλει την ταινία για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα». Η ταινία άνοιξε στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 1989 κόβοντας μόλις 65 εισιτήρια στην πρεμιέρα της. Ωστόσο, ο έμπειρος αιθουσάρχης, γέννημα θρέμμα της Άρτας, παρατηρώντας τις αντιδράσεις του κοινού μετά την προβολή, αποφάσισε ότι η ταινία άξιζε να στηριχτεί, κάτι που έγινε αποκλειστικά στην αίθουσα “Ααβόρα”. Από εκεί ουσιαστικά άρχισε η καριέρα μιας από τις πιο αγαπημένες ταινίες των τελευταίων 30 χρόνων στην χώρα μας. Το «Σινεμά ο Παράδεισος» αγαπήθηκε από χιλιάδες κόσμο και έκανε ρεκόρ συνεχόμενης προβολής, αφού συνεχίστηκε αποκλειστικά στον κινηματογράφο Ααβόρα για πάνω από έξι μήνες……” (Πηγή : ΤΟ ΒΗΜΑ, 19/9/2013, Ελεύθερος Τύπος, 28/5/1990)
Στη φωτογραφία « Απόκομμα από το άρθρο για το Θεόδωρο Ρίγγα στον Ελεύθερο Τύπο, 28/5/1990 από το αρχείο της Πέγκυς Ρίγγα)
“Ο Θόδωρος Ρίγγας, όρθιος αριστερά, στα μέσα της δεκαετίας του ’60, στο σινεμά ΑΝΝΑ στην Αθήνα, που βρίσκονταν στην αρχή της Λεωφόρου Βουλιαγμένης και σήμερα έχει κατεδαφισθεί.” (Φωτο από αρχείο Πέγκυς Ρίγγα)
Πολύ λίγοι απ’ τις νεότερες γενιές γνωρίζουν ότι ο αρτηνός Θόδωρος Ρίγγας ήταν ο αιθουσάρχης μερικών απ’ τους πιο γνωστούς κινηματογράφους της Αθήνας : Ααβόρα, Αθηναία, Βοξ, Ριβιέρα και για κάποιο διάστημα ο κινηματογράφος Άννα στην αρχή της λεωφόρου Βουλιαγμένης, που σήμερα έχει κατεδαφισθεί. Ο Θόδωρος Ρίγγας ξεκίνησε από μικρό παιδί να δουλεύει μέσα στο σινεμά «Ορφέας» στην Άρτα, όπου δούλευε προπολεμικά ο αδερφός του ο Κώστας και αργότερα ο Μάχος. Ξεκίνησε στην αρχή πουλώντας τσιγάρα κι αναψυκτικά στο διάλειμμα, μετά ρίχνοντας τίτλους στις ταινίες. Τότε οι τίτλοι δεν ήταν ενσωματωμένοι στην κόπια και έπρεπε κάποιος με μια μίνι ας πούμε μηχανή προβολής (τιτλέζα) να ρίχνει τους τίτλους στην οθόνη. Ένα τέτοιο μηχάνημα υπάρχει ακόμα και σήμερα στο σινεμά Ααβόρα. Στη συνέχεια δούλεψε σαν βοηθός μηχανικού, ώσπου πήρε και ο ίδιος το δίπλωμα. Δούλεψε σε διάφορες αίθουσες της Αθήνας αλλά φυσικά αυτό δεν του έφτανε και άρχισε με πολύ κόπο και ελάχιστα χρήματα να κάνει τις δικές του αίθουσες. Αφού πρώτα έχτισε το 1969 τη Ριβιέρα, πήρε στην κατοχή του το VOX το 1971 και κατόπι έχτισε την Αθηναία, το 1979, στην οδό Χάρητος στο Κολωνάκι,σε μικρογραφία της Ριβιέρας κι έδωσε ζωή σε μια περιοχή που ήταν άγνωστη μέχρι τότε. Σιγά σιγά, ο Θόδωρος Ρίγγας, κατάφερε και έγινε ένας θρυλικός αιθουσάρχης κινηματογράφων που στόχο είχε την ποιοτική αναβάθμιση των προβολών στην Αθήνα, την εγκαθίδρυση της έβδομης τέχνης και της ανάγκης για καλό σινεμά στην καθημερινότητά μας. Ήταν η δουλειά του, η αγάπη του και οι διακοπές του. Το «Για τους φίλους του καλού κινηματογράφου» ήταν το motto του και το έβλεπες γραμμένο παντού. Χρησιμοποιώντας ότι δυνατότητες είχε, στήριζε και πίστευε ταινίες που θεωρούσε ότι το αθηναϊκό κοινό άξιζε να τις δει. Οι επισκέπτες γνώρισαν την εκλεκτική διαλογή του VOX και υπήρχαν φορές που οι ουρές στο VOX, τη δεκαετία του 70, ήταν μεγάλες, με εκατοντάδες αριθμό εισιτηρίων καθημερινά. Εκτός από την επικοινωνία με το κοινό αξιόλογων ταινιών, επικοινωνούσε και τις επιθυμίες του κοινού, των Αθηναίων, καταφέρνοντας ανάμεσα σε πολλά άλλα, σε συνεργασία με τη Μελίνα Μερκούρη και πλέον ως πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Επαγγελματιών Θερινών Κινηματογράφων, την απόφαση κήρυξης σαν διατηρητέων 47 θερινών σινεμά στην Αθήνα, το 1997, συμβάλλοντας κατά πολύ στα ωραία που έχουν παραμείνει στην Αθήνα του σήμερα…(Πηγή: Άρθρο* στο inExarchia.gr)
Στη φωτογραφία « Ο Θεόδωρος Ρίγγας (δεξιά) στο σινεμά Ορφέας στην Άρτα. Η φωτογραφία φέρει στην πίσω πλευρά την ένδειξη ΦΩΤΟ – ΑΣΤΗΡ, ΝΙΚ. ΓΚΑΝΑΣ, ΑΡΤΑ» (Η φωτογραφία είναι από το αρχείο της Πέγκυς Ρίγγα που την ευχαριστούμε ιδιαίτερα για την παραχώρηση των φωτογραφιών από το οικογενειακό της αρχείο)
«……Η πλατεία και η γαλαρία είναι καταγεμάτες από κόσμο και υπάρχουν μάλιστα και όρθιοι. Σε μια γωνιά της αίθουσας μπροστά από το «αντρε» ήταν ο γνωστός καναπές, όπου καθόταν αποκλειστικά οι γυναίκες από την οικογένεια και το σόι της κυρίας Ευθυμίας, της γυναίκας του κυρ-Βασίλη. Σ’ αυτό τον καναπέ δεν κάθονταν κανένας άλλος, λες και πέρα απ’ τα μισθωτικά δικαιώματα ασκούσανε και δικαιώματα χρησικτησίας, τα οποία δίκαια κέρδισαν απ’ τη συνεχή χρήση και κατοχή του. Επιτελούς σβήνουν τα τέσσερα από τα πέντε μεγάλα φώτα που βρίσκονταν στη γιρλάντα της οροφής. Όλος χαρά και αγωνία χώνομαι με το κανίστρι μου – πούλαγα φιστίκια – σ’ ένα από τα πρώτα καθίσματα γιατί ποτέ δεν ήθελα να ‘ναι άλλος ανάμεσα σε μένα και στην οθόνη, ίσως επειδή έτσι άπλωνε ευκολότερα το όνειρο και γίνονταν πιο πιστευτό. Το μεσαίο φως ακόμη να σβήσει κι ανυπομονώ. Η από στιγμή σε στιγμή έναρξη δημιουργεί μια υποβλητική ησυχία που προετοιμάζει την ατμόσφαιρα………Και να τέλος πάντων ακούγεται το γουργουρητό της μηχανής, ο γνωστός ρυθμόχτυπος της λειτουργίας της κινηματογραφικής μαγείας…….»(Πηγή : Πτυχιακή Εργασία του Πολέμαχου Πασχαλίδη με θέμα Η ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ “ΕΙΚΟΝΑ” ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΕΙΑΚΕΣ ΠΗΓΕΣ [1945 – 1967], Άρτα, 2011)
Στη φωτογραφία «Στο εσωτερικό του Ορφέα εν ώρα παράστασης. Μπροστά διακρίνεται ο Μάχος Ρίγγας». (Η φωτογραφία είναι από το αρχείο της Πέγκυς Ρίγγα)
————– “…..Η ιδιαιτερότητα του νησιού οφείλεται στο ότι συνδέεται με την ξηρά με δυο φυσικές αμμώδεις λουρίδες. Οι λουρίδες αυτές περικλείουν τη λιμνοθάλασσα της Λογαρούς που βρέχει τις βόρειες ακτές της Κορωνησίας. Ένα τμήμα από τις λουρίδες αυτές έγινε με την ανθρώπινη παρέμβαση. Λόγω του αβαθούς της θάλασσας, οι άνθρωποι για να δημιουργήσουν τη λιμνοθάλασσα, την απέκοψαν από τη θάλασσα κατασκευάζοντας τεχνητό φράχτη. Κάρφωναν παρατεταγμένους ανά ζεύγη ξύλινους πασσάλους στην άμμο και ανάμεσά τους έριχναν κλαδιά από σκίνους και μυρτιές. Για να μην τα παίρνει η θάλασσα έριχναν πάνω σ’ αυτά πέτρες. Οι ψαράδες για να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο το φράχτη, κατασκεύαζαν ανά διαστήματα μικρές καλαμωτές μήκους 6-7 μέτρων, κάθετα στο φράχτη, έτσι ώστε να συγκρατούν την άμμο που έφερνε η θάλασσα. Με τα χρόνια το τμήμα αυτό του ράμματος γινόταν όλο και πιο ρηχό. Το 1963 φαγάνες την ΜΟΜΑ έπαιρναν από το μέρος της λίμνης ιλύ, την οποία τοποθετούσαν επάνω στο φράχτη, κατασκευάζοντας υπερυψωμένο ανάχωμα. Από τη μεριά της θάλασσας έριξαν μεγάλες πέτρες από τα δυο λατομεία της Σαλαώρας για να συγκρατούν την ιλύ από τα κύματα. Έτσι με τα χρόνια σταθεροποιήθηκε το έδαφος και σήμερα υπάρχει ασφαλτοστρωμένος δρόμος πέντε χιλιομέτρων…….” (Πηγή : ΚΟΡΩΝΗΣΙΑ, Ν. Πανέλλης, Αθήνα, 2011)
Στη φωτογραφία «Το ράμμα της Κορωνησίας» (Πηγή : Getty images)
————– “Εις το μέσον του κόλπου νησίδιον ωραίον αντανακλά εντός των διαυγών νερών τα δένδρα του. Κατοικείται υπό ολίγων αλιέων κατασκευαζόντων τα περιώνυμα αυγοτάραχα της Πρεβέζης. Τα εγεύθης ποτέ; Οπωσδήποτε τα γνωρίζεις, υποθέτω, εκ φήμης…” (Πηγή : ΑΠΟ ΝΙΚΟΛΟΠΕΩΣ ΕΙΣ ΟΛΥΜΠΙΑΝ, Δ. Βικέλας, Εν Αθήναις, 1886)
Στη φωτογραφία του Π. Βοκοτόπουλου “Ψαρόβαρκες στην Κορωνησία – Αύγουστος 1966)
ΚΑΜΑΚΑΡΗΔΕΣ ΣΤΟΝ ΑΜΒΡΑΚΙΚΟ
——————– Μια από τις φωτογραφίες στην έκθεση PHILOXENIA 85, στην οποία ο Νομός Άρτης συμμετείχε με 70 θέματα – φωτογραφίες του Β. Γκανιάτσα.
———————– “Το ούζο που κατασκεύαζαν οι ποτοποιίες της Άρτας ήταν ολόκληροι τόνοι. Τη μεγαλύτερη κατανάλωση είχε ο κάμπος, έπειτα η πόλη και τα ορεινά. Στην Άρτα προπολεμικά ήταν πολλά μαγαζιά που πρόσφεραν μόνο ούζο, άλλα στον κεντρικό δρόμο (Κακαβάς, Ντέμιτσας, Κατσάρης, Βραχωρίτης, Σίτας) και άλλα στις γειτονιές. Ένα από τα γειτονικά ήταν του Αλέκου Τζινέρη, που στεγάζοταν στο ισόγειο του σπιτιού του Αλέκου Κογιαντή, στον Άι Μηνά. Τα μεσημέρια πήγαιναν οι Αρτινοί να πάρουν το ορεκτικό τους ουζάκι. Ένας απ’ αυτούς ήταν και ο μπάρμπα Πάνος Τζανέτος. Περνούσε συχνά από το ουζάδικο του Τζινέρη, πήγαινε στον πάγκο κι έλεγε: – Αλέκο, βάλε δύο. Δηλαδή ένα για τον εαυτό του κι ένα για τον μαγαζάτορα. Και συνέχιζε : «Συν τ’ εμέ και συν τ’ εσέ, Σουρλωτό, καφασουτό, Συν τ’ εσέ και συν τοις άλλοις Ως τουν πάτου πατητό». Που θα πεί : « Όταν πίνουμε εγώ με σένα, θα βάζεις το ούζο ως απάνω στο ρακοπότηρο (γεμάτο, σουρλωτό, καφασουτό), όταν πίνεις εσύ με τους άλλους, να βάζεις λίγο ούζο, στον πάτο». (Πηγή : Άρθρο του Τ. Βαφιά στον ΕΡΙΒΩΛΟ, τχ, 7, 1989)
Στη φωτογραφία «Αρτινή παρέα, σε δρόμο της πόλης προπολεμικά, κάποιες Αποκριές». (Πηγή : Λεύκωμα ΠΡΟΤΑΣΗ, Άρτα, 1995)
———————- «Ο Κώστας Ηρακλής, υπάλληλος στην ποτοποιία Κεχαγιά, αποχώρησε το 1932 και άνοιξε δική του ποτοποιία. Κατασκεύαζε διάφορα ποτά και το ούζο «Τιτάν». Ένα καλοκαιριάτικο απόγευμα του 1932 πήγαινα περίπατο με τον συμμαθητή μου Κώστα Σαλούρο, μακαρίτη πια, προς το Κυνηγετικό περίπτερο. Κάτω από το μνημείο των πεσόντων του 1897 υπήρχε ένας μεγάλος επίπεδος βράχος επικλινής, η γνωστή «κορδοκυλήστρα». Σ’ αυτό τον βράχο ο Κώστας Ηρακλής, με μπογιά και με πινέλο, έγραφε : «Πίνετε ούζο Τιτάν Γιατί είν’ από Καζάν Κι ο Κώστα Ηρακλής το φκιαν». Μόλις μας είδε μας φώναξε: Ρε καλόπαιδα, το «πίνετε» πως γράφεται το τε, με έψιλον ή με άλφα γιώτα; – Με έψιλον κυρ Κώστα, του είπαμε. – Α, ευχαριστώ, μας απάντησε, κι άμα βγάλετε μστάκ(ι) να ρθήτε στο μαγαζί να σας κεράσω ούζο… Το ούζο «Τιτάν» βραβεύτηκε στην 13η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης με χρυσό μετάλλιο. Την ποτοποιία Ηρακλή την έχει σήμερα ο Βασίλης Γεωργίου». (Πηγή : Άρθρο του Τ. Βαφιά στον ΕΡΙΒΩΛΟ, τχ, 7, 1989)
Στη φωτογραφία «Διαφήμιση του Ούζου Ηρακλή στον τύπο της εποχής». (Πηγή : ΛΕΥΚΩΜΑ ΑΡΤΑ 1881-1941, Ε. Ιντζέμπελης, Άρτα 2010)
—————
“ΑΡΤΑ, 1968 : Το ζωγραφισμένο σήμα της Ποτοποιίας “ΤΙΤΑΝ” του Κωνσταντίνου Ηρακλή, σε ξύλινο παραπέτασμα στο εσωτερικό καταστήματος”. (Πηγή : Η ΛΑΙΚΗ ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Γ. Βακιρτζής, Αθήνα, 1974)
“ΑΡΤΑ,1948 : Ο ποτοποιός Θωμάς Γάτσιος με το αυτοκίνητό του στην οδό Σκουφά. Η ποτοποιία Γάτσιου ιδρύθηκε στην Άρτα το 1878 απ΄τον Αθανάσιο Γάτσιο και τα προϊόντα της έχουν αποσπάσει πολλά βραβεία σε εκθέσεις.”
Φωτογραφία από το αρχείο του Αθ. Γάτσιου όπως δημοσιεύτηκε στο υπέροχο βιβλίο ΣΥΡΡΑΚΟ, ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, Ιωσήφ Ζιώγας, Ιωάννινα, 2006
Χρησιμοποιούμε cookies για την σωστή λειτουργία του ιστότοπου, καθώς και για βελτίωση των υπηρεσιών μας προς εσάς. Με τη χρήση αυτή της ιστοσελίδας, αποδέχεστε την Πολιτική Απορρήτου μας.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. These cookies ensure basic functionalities and security features of the website, anonymously.
Cookie
Duration
Description
cookielawinfo-checkbox-analytics
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Analytics".
cookielawinfo-checkbox-functional
11 months
The cookie is set by GDPR cookie consent to record the user consent for the cookies in the category "Functional".
cookielawinfo-checkbox-necessary
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookies is used to store the user consent for the cookies in the category "Necessary".
cookielawinfo-checkbox-others
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Other.
cookielawinfo-checkbox-performance
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Performance".
viewed_cookie_policy
11 months
The cookie is set by the GDPR Cookie Consent plugin and is used to store whether or not user has consented to the use of cookies. It does not store any personal data.
Functional cookies help to perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collect feedbacks, and other third-party features.
Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.
Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.
Advertisement cookies are used to provide visitors with relevant ads and marketing campaigns. These cookies track visitors across websites and collect information to provide customized ads.